Let's Start Again

Chapter 6 : It's the Beginning

Chapter 6 

PS. I deleted Nate's picture for this chapter. Instead, I changed it to a Japanese song which is First Love by Utada Hikaru. I just think that this song fits this chapter well. :) Try lstening to it while reading. Enjoy! :)

_______________________________________________________________________________

Nandoon lang ako sa sulok sa tabi ng pintuan. Nakataas yung dalawang tuhod ko at nakasandal yung ulo ko sa may tuhod. Hindi ko kasi alam ang sasabihin ko sa kaniya. Might as well tumahimik na lang ako.

Hindi nagtagal naramdaman ko na umupo si Nate sa harapan ko. He held my face and tried to raise it so that our eyes would meet. Pero pinigilan ko. Sorry na lang siya. May pagkamatigas ang ulo ng taong kasama niya sa classroom.

"Haaay. Kahit kelan ka talaga. O sige. Tutal ayaw mong humarap sa akin, just listen to everything that I say okay?" -Nate

"Look. I'm sorry. Sorry for what happened 4 years ago. I didn't mean to hurt you like that. Kung alam ko lang na masasaktan ka pala ng ganun, edi sana, naghintay pa ako..." Nakinig lang ako sa mga sinasabi niya. Hindi ko tinataas ang ulo ko. Hindi ko alam. Baka nahihiya pa rin ako sa kanya. 

"I learned from Jan na galit na galit ka daw sa akin. Noong una nagulat ako. Pero nung nalaman ko yung reason, narealize ko na it's really my fault. "

AISH. Ang daldal mo talaga Jan. Humanda ka paglabas ko dito. Gagawin kita roasted chicken. >___<

"Bukod sa sinabi ko sa txt message ko sayo noon, si Ashley ang isa sa naging dahilan kung bakit tumigil ako sa panliligaw sa iyo. SInabi mo daw kasi sa kanya na pinapaasa mo lang ako. Na may iba kang gusto..." Narinig ko na biglang humina yung boses niya dun. Parang ang lungkot lungkot niya. 

"Pero hindi ako naniwala hanggang sa may pinakita siya sa akin na video. Sabi mo sa video... Nahihirapan na ko. Paano ko ba sasabihin kay Nate na hindi ko na kaya. Na Ayoko na..."

WAAAH. Kelan ko sinabi yun?! Pinilit kong alalahanin yung instance na sinabi ko yun. AISSSH. Alam ko na! Pinutol ni Ashley yung sinabi ko! Ang karugtong kasi nun, ay.. na ayoko na maging manliligaw si Nate kasi gusto ko maging boyfriend ko na siya. Mahal ko na kasi siya. 

ASHLEY. PATAY KA SA AKIN. PAG TAYO NAGKITA. LELECHONIN KITA.

"Pagkatapos nun, tutulungan niya daw ako magmove on. Kaya naging kami for 1 week. Sorry. Nagkamali ako. After 1 week narealize ko na wala ring mangyayari kaya nakipagiwalay ako sa kaniya. Alam ko sa sa sarili ko na hindi ako makakapagmoveon. Tapos umalis na din kami papuntang Canada." 

Umiyak na ako noon at alam kong naririnig ni Nate ang pagiyak ko.

"Pero hindi mo lang alam kung gaano kahirap. Yung pangyayaring yun ang pinakapinagsisisihan ko sa buhay ko, Klarisse. That was my worst decision ever..."

Sa sinabi niyang yun, hindi ko na napigilang iaangat yung mukha ko. Wala na kong pakialam kung malaman man niya akong umiiyak. I need to see those eyes para malaman ko kung sincere ba siya o hindi.

"Hey hey. Please stop crying. You don't know how precious those tears are." Then he looked at his pocket. "Geez. I don't have my handkerchief with me."

The next thing I knew, he wiped my tears using his thumb. 

"What diiiid... you say? You.... regret that..... decision?" At last I had the courage to speak. 

"FINALLY. Nagsalita ka na din. Yup I meant every single word. And Klarisse, in that 4 long years, 2 months and 12 days, I have been longing to say you this,.,