Yatagima yatmis uzanirken annem Asyaaaaa diye bagiriyordu. Gittim yanina ne var dedim. Yeni komsular gelmis alt kata gel de bi hosgeldine gidelim dedi. Yoksaaaaa?????!!!!! Allahim insallah deminki cocuktur diye icimden dua ederek tamam dedim hadi gidelim ( Normalde hic bir kuvvet beni buna ikna edemez ama isin icinde deminki muazzam yakisikli cocugu gorme ihtimali var ) Noluyo ya asik mi oluyorum ben ? Hayir canim sanki hayatimda kac kere bu kadar yakisikli birini goruyorum ki. Neyse hemen gittim guzelce giyindim makyajimi yaptim parfumumu sıktım ve yeni gelen komsuya gittik. Sabirsiz bicimde acaba burasi onun evi mi diye dusunuyodum. Annesi de cocuklarindan bahsetmeye basladi. 2 tane oglu varmis. Birsuru sacma sey konustular fakat elde var sifir. Tam bir vakit kaybiydi. Zaten ben kim misafirlik kim. Of ya ne salagim! Peki simdi basa donelim kim bu cocuk? Ya nasil ogrebilirim. Ama aklimdan cikmiyo ki. Asansorda ona carpis anim keske uzasaydi keske yine o ana donebilsem de o essiz karin kaslarina dokunabilsem. Gozlerinin icine bakabilsem...
Daha fazla dayanamadim disari cikacaktim ki kapi caldi. Merakla bekliyordum. Belki de gelen odur diye. Iste umut yani benimkisi. Hayir tabiki de o muazzam yakisikli esmer cocuk gelmemisti. Evin kucuk cocugu gelmis. Bu sacmaliga daha fazla dayanamadim ve disari ciktim. Oradaydi!!!! Basketbol oynuyordu. Bir insan bu kadar mi mukemmel olabilir ya. Resmen onu izlerken eriyorum. Beni o sixpack e gomsunler. Napsam da onunla konusabilsem? Konussam nolacak ki bu kadar mukemmel bir cocuk benim gibi bi kiza bakar mi 😞
