Valentine's Day
Yoongi x Jimin
เจ้าเด็กหัวส้มนั่งสั่นขา รอใครคนหนึ่งอยู่หน้าโรงเรียน เอาจริงๆ ก็ไม่ได้รีบอะไรขนาดนั้นหรอก แต่มันร้อนอ่ะ แถมตอนนี้เป็นเวลาเลิกเรียน เด็กก็ทยอยออกมากันเต็มไปหมด เขาที่นั่งอยู่ตรงป้ายรถเมล์นี่แทบจะสิงร่างไปกับชายหญิงทั้งหลายที่มายืนรอรถเหมือนกัน
"ฮึ่ยยย" ส่งเสียงหงุดหงิดออกมาในลำคอ เอาจริงๆ เพิ่งจะออกมาจากโรงเรียนแค่สิบนาทีเอง แต่ทำเหมือนรอมานาน ต้องโทษอากาศที่ทำให้เขาหงุดหงิด และก็คนที่มายืนรอรถกันตรงหน้าเขาจนแทบจะบังมิด
ติ้ง!
-อยู่ตรงไหน คนบังหมดเลยพี่มองไม่เห็น-
ปาร์คจีมินหยิบโทรศัพท์มาดูข้อความที่อีกคนส่งมาก่อนจะรีบลุกขึ้นยืน เบียดเด็กผู้ชายและผู้หญิงทั้งหลายออกไปจนออกมาจากป้ายรถเมล์ได้ หันซ้ายหันขวาหาคนที่รออยู่ก็ไม่เห็น ไหนบอกว่ามาแล้วไง ละไปอยู่ไหนเนี่ย อย่าให้เจอนะ จะงอนให้ดู
"อ๊ะ" ยืนหันซ้ายหันขวาได้ไม่นานก็มีมือขาวซีดมาปิดตาของเขา ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นใคร จีมินจับมือขาวๆ ของอีกคนไว้ก่อนจะเอ่ยเรียบๆ
"พี่ยุนกิ จีมินไม่เล่นนะ" ได้ยินเสียงหัวเราะจากคนข้างหลังเบาๆ ก่อนที่มือนั้นจะเลื่อนลงจากใบหน้าเขา แต่ก็ยังจับมือจีมินไว้ไม่ปล่อย ร่างเล็กหันหลังไปก็พบกับคนเป็นพี่ที่สูงกว่าเขาแค่เซนเดียว ยิ้มกว้างจนตาหยีลงเป็นขีด จีมินทำหน้ามุ่ย ก่อนดวงตาจะเปิดกว้างอย่างตกใจ
"พี่ยุนกิเปลี่ยนสีผมแล้วอ้ะ!" มือป้อมๆ ชี้ไปที่สีผมของคนเป็นพี่จากบลอนด์เป็นสีมิ้นท์ ความคิดที่กะว่าจะแกล้งงอนหายไปตั้งแต่เห็นสีผมของมินยุนกิ ก็จะไม่ให้ยิ้มได้ไง ผมสีเนี้ย จีมินเป็นคนขอให้พี่ยุนกิย้อมเลยนะ! ตอนแรกนะพี่เขาบอกว่าขี้เกียจย้อม อยากไว้ผมสีบลอนด์ไปก่อน ตอนนั้นจีมินก็ไม่ได้อะไรเพราะทรงไหนสีไหนพี่ยุนกิก็หล่ออยู่ดีนั่นแหละ แต่พอมาเห็นแบบนี้แล้วดีใจมากๆ เลย
"ก็มีเด็กที่ไหนไม่รู้มาอ้อน บอกอยากเห็นพี่ยุนกิย้อมผมสีมิ้นท์ เห็นว่าน่ารักก็เลยตามใจซะหน่อย" ยุนกิว่าก่อนจะจับจูงมือป้อมของเด็กมัธยมปลายเดินไปที่รถมินิคูปเปอร์สีมิ้นท์ของตนเอง เปิดประตูให้เด็กน้อยเข้าไปนั่งที่เบาะข้างคนขับ ก่อนจะเดินอ้อมไปนั่งที่คนขับ จัดการสตาร์ทรถแล้วเร่งแอร์ให้เด็กขี้ร้อนเป็นการเอาใจทันที
"นี่จีมิน ไปเดินที่มหาลัยพี่ไหม เขามีงานวันวาเลนไทน์ พวกพี่จัดซุ้มไว้อยู่" ออกรถมาไม่เท่าไหร่ก็เอ่ยถามเด็กหัวส้มที่ทำหน้าสดชื่นหลังจากโดนแอร์คลายร้อนอยู่ จีมินหันมายิ้มก่อนจะพยักหน้าตกลง
"อื้อ ไปสิ วันนี้พ่อกับแม่จีมินเขาไปสวีทกันที่เชจูนู่น บอกให้ไปอยู่บ้านพี่ยุนกิ"
"มานอนกับพี่ไม่กลัวพี่ทำอะไรเหรอครับ?" หันมาเอ่ยแหย่จีมินเล่นๆ คนเป็นน้องยิ้มมุมปากก่อนจะแสร้งไอออกมา
"คุกคุกคุก"
"โห เล่นงี้เลยดิ? เดี๋ยวเราบรรลุนิติภาวะเมื่อไหร่ เราไม่รอดแน่"
"ผมจะฟ้องแม่แน่พี่ยุนกิ" กอดอกบึนปากใส่คนเป็นพี่ ยุนกิหัวเราะเบาๆ ก่อนจะยกมือขยี้หัวอีกคน
"พี่ล้อเล่นน่า พี่ไม่ทำอะไรเราหรอก" ยิ้มให้น้ิงทีนึงก่อนจะหันมาตั้งใจขับรถดีๆ ไม่นานก็ขับมาถึงมหาลัยของคนพี่ จีมินเปิดประตูรถลงมาพร้อมกับยุนกิที่ดับเครื่องแล้วลงมายืนข้างๆ จีมิน คนเด็กกว่าหันไปมองรอบตัวอย่างตื่นเต้น ไม่คิดว่าที่มหาลัยพี่ยุนกิจะมีงานวาเลนไทน์ด้วย คู่รักหลายคู่เดินผ่านกันเต็มไปหมด ไหนจะร้านรวงที่ใช้เต้นท์สีพาสเทลสวยๆ จนจีมินอยากจะรีบไปเดินกับพี่ยุนกิใจจะขาด ยุนกิจูงมือจีมินให้มานั่งตรงที่สระน้ำพุหน้าคณะของตนเอง รอบสระน้ำพุถูกประดับตกแต่งด้วยดอกกุหลาบสีสวยหลากหลายสีสัน เว้นที่ว่างๆ ไว้ให้คนมานั่งถ่ายรูปไว้สองทีซึ่งก็คือที่ที่จีมินนั่งอยู่
"นั่งรอพี่อยู่ที่นี่แปปนึงนะครับ เดี๋ยวพี่ไปเอาขอที่ฝากเพื่อนไว้ก่อน เดี๋ยวพาเดินเที่ยวนะ" จีมินพยักหน้ายิ้มๆ ให้ยุนกิ คนเป็นพี่หันหลังเดินเข้าตึกของคณะไป รอสักพักพี่ยุนกิก็ยังไม่เดินมาหา จีมินจึงนั่งมองคู่รักที่พากันเดินควงแขน กอดคอผ่านหน้าเขาไป คนมีคู่นี่ดีจริงๆ น้า นึกถึงตอนที่ยังไม่มีแฟนนี่ วันนี้เป็นวันที่จีมินเบื่อมากๆ เลย ต้องอยู่บ้านคนเดียว เพราะพ่อกับแม่ออกไปฮันนีมูนย้อนครบรอบวันแต่งงาน ครั้งไหนที่ตรงกับวันมาโรงเรียนเช่นวันนี้ ก็รู้สึกอิจฉาผู้คนรอบกายที่มีคู่กันไปหมด เคยบอกเพื่อนสนิทอยู่ แต่มันก็บอกว่าโสดไม่เห็นเป็นไรเลย พอพูดกับเขาเสร็จก็โทรไปอ้อนแฟนทันที มันน่าด่าให้เข็ด
"น้องคะ?" นั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยก็มีรุ่นพี่ผู้หญิงผมสั้นน่ารักเดินเข้ามาหยุดที่ตรงหน้าเขา จีมินมองก่อนจะยิ้มให้
"ครับ.."
"น้องจีมินใช่มั้ยคะ?"
"อ่าครับ มีอะไรกับจีมินหรือเปล่า?" จีมินเอยงหน้าถามพี่สาวคนสวย หญิงสาวยิ้มเบา ก่อนจะพูดต่อ
"พี่น่ะไม่มีอะไรกับเราหรอกค่ะ แต่คนข้างหลังพี่น่ะ มีแน่ๆ" พอพูดจบหญิงสาวก็เดินถอยหลังแล้วหันไปตบบ่าผู้ชายคนหนึ่งที่ถือตุ๊กตาตัวสีดำ แก้มแดง สัญชาติญี่ปุ่นนามว่า คุมะมง ตุ๊กตาตัวใหญ่นั้นบังคนถือซะจนแทบมิด โผล่ออกมาแค่ผมสีมิ้นท์กับดวงตาเส้นขีดเท่านั้นที่ทำให้จีมินรู้ว่าเป็นใคร พอหันมองซ้ายขวาก็เจอกับเพื่อนๆ ของพี่ยุนกิที่ยืนเข้าแถวขนาบข้าง ในมือของทุกคนมีดอกกุหลาบสีขาวดอกโตที่จีมินชอบถือไว้
ไม่นานนักพี่ยุนกิก็ค่อยๆ เดินเข้ามา ดอกกุหลาบที่อยู่ในมืิของเพื่อนพี่ยุนกิถูกส่งมอบให้พี่ยุนกิอีกทีหนึ่ง คนหัวมิ้นท์พยุงคุมะมงตัวโตพร้อมทั้งรับดอกกุหลาบมาตลอดทาง พร้อมกับเสียงเพลงคู่ชีวิตที่เปิดคลอตามมา
-เธอเพียงคนเดียวและเพียงเธอที่ต้องการ ฉันจะทำทุกๆ ทางด้วยวิญญาณและหัวใจ นั่นคือฉันจะรักเธอไม่ว่าเป็นเมื่อไหร่สถานใด ทั้งหัวใจฉันมีเธอเพียง..คนเดียว-
ทันทีที่จบท่อนฮุค คนเป็นพี่ก็เดินมาถึงตัวเด็กหัวส้มที่ลุกขึ้นยืนรอเขาอยู่ก่อนแล้ว ส่งดอกกุหลาบในมือไปให้คนน้องก่อนจะเอ่ย
"รู้ใช่ไหมพี่ไม่ใช่คนโรแมนติก"
".."
"รู้ใช่ไหมพี่ไม่เคยทำอย่างนี้ให้ใคร?"
".."
"รู้ใช่ไหมว่าพี่รักเรามาก"
"ร..รู้ครับ.."
ยุนกิหัวเราะเบาๆ
"พี่รู้นะ ว่าพี่ไม่ใช่คนรักที่ดี พี่เรียนหนัก พี่ไม่ค่อยมีเวลาให้จีมิน บางทีพี่ก็ปล่อยให้เรากลับบ้านเอง พี่รู้ว่าพี่เป็นคนอารมณ์ร้อน พี่รู้ว่าบางทีพี่ก็ทำให้จีมินเสียใจ ทำให้จีมินร้องไห้ บางทีก็ดุเราเกินไป บางทีก็หงุดหงิดใส่เรา พี่ขอโทษนะ"
".."
"ขอบคุณนะครับที่อยู่กับพี่มาตลอด ขอบคุณที่ไม่ทิ้งพี่ไปแม้ว่าพี่จะทำตัวไม่ดีแค่ไหน รู้ไหม? เราคือสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตพี่นะครับ" ยุนกิยิ้มให้คนน้องก่อนจะเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาของจีมินที่กำลังไหลออกมาเรื่อยๆ จีมินเดินเข้าไปในอ้อมกอดของคนพี่ก่อนจะซุกหน้าลงกับไหล่หนานั้น ยุนกิลูบหัวจีมินเบาๆ ก่อนจะกระซิบที่ใบหูเล็กนั้น
"แฮปปี้วาเลนไทน์เดย์นะครับ"
"อื้อ.."
"และก็..สุขสันต์วันครบรอบสองปีนะครับ"
"ฮึก.."
"อยู่กับพี่ต่อไปเรื่อยๆ ได้ไหม?"
"อ..อื้อ..ฮึก"
"เด็กขี้แย"
"แล้ว..ร..ฮึก..รักจีมินไหมล่ะ ฮึก"
"รักสิ รักจนไม่รู้จะรักยังไงแล้ว"
"จีมินก็รักพี่ยุนกินะ"
"ครับผม"
"อย่าทิ้งผมไปไหนนะ ฮึก"
"ด้วยเกียรติของว่าที่สามีเลย ;)"
THE END
VALENTINE'S DAY
YOONGI X JIMIN
.....
ปลหนึ่ง.ความจริงแต่งไว้ตั้งแต่วาเลนไทน์แล้วค่ะ จนมาเปิดฟิคในนี้เพื่อนเลยบังคับให้เอาลง55555555555555555555555.
ปลสอง.คือดูพี่ยุนกิจะรักน้องมากๆ ทั้งๆ ที่เพิ่งคบมาได้สองปี คือเราตั้งใจให้เป็นแบบนี้เองค่ะ เพราะคาแรคเตอร์พี่ยุนกิในแบบของเราคือพี่เขาอยู่มหาลัย คือเขาจะโตแล้ว คบใครก็อยากจะจริงจัง มันเลยออกมาเป็นอย่างนี้..
#ชฟอบังทัน
Thank for reading.
