Duş faslı bitmiştir ferah saçlarını kurutup mediha teyzenin ona hediye olarak aldığı saç tokalarını hemen takıp yemekhaneye gitti yemeğini alıp masay oturdu soluksuz bir şekilde aç karnını doyurmak için hızlı yemek yedi sonra yatakhaneye gidip çantasını hazırlayıp mediha teyzeyi bekledi camdan gözlerini ayırmayıp bekledi saat epeyçe geç olmuştu suzan hanım bu saatlerde ışığı kapatmak için gelirdi çocuklar tahmin edip hepsi yatağa girip korkulu bakışlarla suzan hanımı beklediler doğru tahmindi 2 dakika sonra suzan hanım ışıkları kapatmak için gelmişti ferah ı yatakta görmeyince sakin bir ses tonuyla
Suzan hanım: sen niye yatmadın neden hala ayaktasın
Ferah: ben şey ailemi bekliyorum
Suzan hanım: yoksa yine okula kahvaltı yapmadan mı gitmek istersin ferah üstünü hemen çıkarıp ayakkabılarını nereye fırlattığı bilmeden buz gibi yatağa girdi suzan hanım iyi geceler demeden ışığı kapatıp gitti ferah iyice umudunu kesmişti üzüntüden uykusu kaçmıştı korkudan gözünden yaş bile dökülemiyordu eğer uyuyamassa sabah aç kalacaktı anne ve babasının yokluğunu hissetmişti ama artık uyuması gerekiyordu gözlerini sımsıkı yumup hiç uymadığı uykusuna başladı günler böyle geçip gitti herşey aynı idi tek değişen şey ferah ın umudu yerine öfkesi ve umutsuzluğuydu yaz tatili yaklaşıyordu ferah günden güne bir kıdım daha büyüyordu ortama iyice ayak uydurmustu tam anlamıyla yatılı okulun kurallarını öğrenmişti
Ama çok mutsuzdu kasabadada durum hiç farklı değildi
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAYAT MÜCADELESİ
RandomBu kitap yoğun bir şekilde duygusallık dram hüzün aşk bir parçada korku içerir yorumlarınızı dört gözle bekliyorum okuyuculara tek tavsiyem hayatta ne olursa olsun umutumuzu Kaybetmeyin çünkü hayat umutsuz olursak çekilmez bir hal alır bu yayınlad...
