HAYAT MÜCADELESİ

Beklenmedik bir an

Ferahın bu durumu bir süre sürdü her hafta ferah mutlu olsun diye piknik e gidildi taki diğer haftaki pikniğe kadar aslında ferah kesik kesik birşeyler hatırlıyordu ama parçaları bir türlü birleştiremiyordu ferah mutlu olsun diye mangal yakıldı şarkılar söylendi ama tek bir kişi eksikti o da mediha teyze ferah farkında olmasa bile aradan birkaç saat geçti ferah mukaddes teyzeyle top oynuyordu top bir anda golün içine düştü ferah top nereye düştü niye arkasından gitti tam topu buldum derken göle düştüğünü gördü bir anda ne olduysa oldu ferah herşeyi hatırladı sanki zaman makinesinden buraya gelmiş gibiydi öfkeli bir şekilde kasabalıların yanına gitti kasabalıların bir anda yüzü düştü
Ferah : eğlendiniz mi küçük bir kızın hayallerini yok etmek güzel miydi nasıl bir his
Köylü osman : ne oldu kızım niye böyle yapıyorsun birsey mi yaptık
Ferah : herşeyi hatırlıyorum beni nasıl sokak kedisi gibi yatılı okula bıraktığınızı
Ferah : naptım ben size söylesenize bir boğaz çok mu geldi size gerekirse soğan ekmek yerdim ama mutlu olurdum ben sokak kopeğimiyim istediniz zaman şevkat göster yüreğini ferahlat zora düştüğünde sıkıldığında sokağa at oh ne güzel hiçbiriniz bir defa karşıma çıkmayın aptallık bende zannetimmki beni sever yüreğinizde bir köşe verirsiniz yok olan ailem yerine siz benim kocaman ailem olursunuz niye olasınızki sonuçta kan bağımız yok benim bundan sonra annem babamdan başka kimse yok mediha hanımada söyleyin o benim için öldü sizde öldünüz şimdi hemen beni okula götürün lütfen hemen
Kasabalılar yol boyunca hiç konuşmadılar hepsi biliyordu ferahın haklı oldu nu ana ferahta tum gerçekleri bilmiyordu okula geldiklerinde ferah arkasına bakmadan okula girdi yaşadığı sorunlar onu güçlendirmişti gözünden bir damla yaş dökülmesi aradan günler geçti kasabalılar okula geldi ama ferah o günden sonra bir daha ne kasabalıları nede mediha teyzeyi hiç görmedi aradan günler geçti Üniversite sınavının açıklanacağı gün geldi ferah doktorluğu kazandı zeydanda onla birlikte aynı bölümü kazandı artık hayatı daha farklı olacaktı bavullar hazırlandı suzan hanım ferahla zeydan ve birkaç kişiyi uğurlamak için dışarı çıktı belli etmeye calışmasada gözünden damlalar akıyordu bu arada mediha teyze o hasta haliyle bastonuyla ferah ı uğurlamaya gelmişti ama ferah a söyleyecek sözü yoktu gizliden izliyordu
Suzan hanım : güle güle kızım yolun açık olsun bugüne kadar size yaptıklarım için affedin beni
Ferah : size bir şey sorabilirmiyim
Suzan hanım : sor
Ferah : kız çocuklarına neden bu kadar katı davranıyorsunuz
Suzan hanım bu soruyu cevaplamak istemese de bir kere sor demişti
Suzan hanım : ben kızımı kaybettim onun üstüne çok titredim yemedim y edirdim giymedim giydirdi m ama benim yavrumu benden bir trafik canavarı aldı o günden sonra bütün çocuklara güçlü olmayı bu okulda öğrenmekten başka çare yok o yüzden böyle davranıyorum ama yüreğim sızlıyormu evet her gece yastığa başımı rahat koymuyorum bu yüzden 5 yıldan beri uyku girmiyor gözüme psikolojik destek aldım diyerek daha konuşamadı aglamaktan ferah yüreği burkuk bir şekilde vedalaşıp hiçbirşey demeden arabaya bindi ferah okuldan ayrıldıktan sonra mediha teyze oraya yıgıldı ömrü bu kadar ferah ı görmeye yetti tüylü havlayarak insanları oraya topladı ana artık yapacak hicbirsey kalmamıs zor nefes alıyordur suzan hanıma elindeki mektubu bunu köylu osman a ver yeşilyurta bakkalı var diyerek oracıkta can verdi ama zavallı ferah mediha teyzesi son birkez bile görmedi herşeyden habersiz yeni hayatında başlangıç yapacaktı