TEHLİKELİ

❄BÖLÜM9

Arkadaki ses Selime aitti peki ya onun burada ne işi vardı...

-yankı abi kader niye tartışıyorsunuz?

-sen bunu nerden tanıyorsun?

Yankı ve ben aynı anda birbirimiz için aynı cümleyi söyleyince sadece yankıya ters bakışlar atıp göz devirmekle yetindim. İlk konuşan yankı oldu.

-sen bizim nerden tanıştığımızı boşver sen bu başbelası ayrıca çenebazı nerden tanıyorsun.

Selim yanķının benim için vurguladığı  sözlerine takılmadı aslında bende takılmadım çünkü o fazlasıyla uyuzdu ve onun için böyle sözleri normaldi...

-abi kaderle üniversiteye ben anfimi öğrenmeye gittiğimde tanıştık aslında bugün onunla buluşucaktık ama sen arayıp buluşulam diyince kaderle buluşmayı ertelemiştim.

-tabi zaten yankı bey her plana bir burnunu sokmasa ölür.

Ağzımın içinde homurdandığım cümlelerden sonra yankı bana fazlaca kötü bakmış daha sonra da bana laf sokmuştu.

-ben sen değilimki herşeye burnumu sokuyum. Ha eğer hala bana karşı sòzlerini düzeltmezsen olacaklardan ben sorumlu değilim...

Yüzünde küstah bir ifade belirdi. Aslında küstahlıktan çok tehdit eder bir ifade belirdi ama sadece yüzünde normal insanlar da gözlerinden ne söylediği belli olur fakat yanķı farklıydı belli değil hemde hiç. O...o fazlaca tehlikeli umursamaz biriydi.

-hep tehdit hep tehdit

Sesim fısıltıdan farksız olduğu için yankı ne dediğimi  duymamıştı. Çünkü duysa illaki bir şey derdi...

-tamam sakin olun bu ne sinir bu ne agresiflik. Kader bide çok tatlı cici bir kız gibiydin. Oysaki cadı gibiymişsin.

Selim söylediği sözlere  kıs kıs gülerken ben de somurtmaya başladım.

-aşk olsun selim ben cadı falan değilim ama bazılarına cevabını vermem gerekiyor.

Konuşmamda bazılarına bölümünü vurgulamıştım. Tabi ki o bazıları yankıydı.

-kızım sen kendini ne sanıyorsun beni gizli gizli takip eden sen sonra bana diklenip tekme atanda sen...

Yankı sanki bezmişde allahdan sabır diliyormuş gibi göğe bakıp yüzünü ovuşturdu.

-birincisi bana kızım falan gibi hitaplarda bulunamazsın ikincisi sende benim hem sırtımı duvara çarpmama neden oldun hemde saçımı çektin.  

-kader ben abim adına Özür dilerim. O biraz... fazla sinirlidir.

Konuşan selimdi hayır anlamıyorum yankı bu kadar kaba bu kadar umursamaz  olurken selim nasıl bu kadar kibar ve sempatik oluyor... düşüncelerime son verip selime döndüm.

-selim özür dileyecek kişi sen değilsin.

Bu sözüm de yankıya gönderme yapmıştım.
Bir anda kulağıma bir kahkaha sesi geldi kahkaha atan yankıydı. Ben komik bir şeymi söyledim diye cümlemi gözden geçirdim fakat ben komik bir şey söylememiştim. Yankı en sonunda gülmeyi kesip gülmekten nefes nefese kalmış bir şekilde konuşmaya başladı.

-ben...ben ve özür dilemek...gerçekten çok saçma şeyler söylüyorsun kendin gibi...

Bir dakika o bana yani saçmamı dedi. Ahhh bu çocuk gerçekten çok sinir ediyor beni.

-evet o kadar taş kafalı bir insansınki özür dilemiyorsun. Ve ne ben nede cümlelerim saçma buradaki tek saçma kişi sen ve senin o göklere ulaşmış olan egon bay taş kafa.