BELKİ BİR GÜN GİTMEK İSTERİM BURALARDAN. BELKİ ANNEMİ TAKMAM, KARDEŞLERİMİ ÖZLEMEM, BABMIN ŞEFKATİNE İHTİYAÇ DUYMAM AMA KENDİMDEN KAÇAMIYORUM. EVET, KAÇMAK İSTİYORUM KENDİMDEN DÜŞÜNCELERDEN, SESLERDEN, YÜZLERDEN... KAÇMAK ESKİDEN İKİ TEKERLEKLİ, MAVİ RENKLİ BİSİKLETİME BİNİP, NEFESİMİN BİTTİĞİ YERE KADAR SÜRMEKTİ... SÜRERDİM YORULANA KADAR. İLERLERDİM ÖNCE BİRAZ. SONRA ANNEM GELİRDİ AKLIMA. ÖZLERDİM KAÇAMAZDIM HİÇ. HEP GERİ DÖNERDİM. ANNEMİN BEN OLMADAN YAŞAYAMAYACAĞINI DÜŞÜNÜRDÜM. OYSA O ZAMAN SADECE BULUNDUĞUM YERDEN UZAKLAŞIRDIM. DÜŞÜNCELERDEN KAÇMAKSA... O İMKANSIZ GALİBA.HİÇ KAÇAMADIM KORKULARIMDAN. HEP YALNIZ KALMAKTAN KORKTUM VE HER İNSAN KORKULARIYLA YÜZLEŞMEK ZORUNDADIR. MUTLAK YALNIZLIĞA İTİLDİM SEVDİKLERİM TARAFINDAN. ÇÜNKÜ BEN HEP TEK TARAFLI SEVDİM. BELKİ BUNA MECBURDUM...
