NEXT DOOR - VKOOK,KOOKV ft. BTS

INTRO

ชื่อ คิม แทฮยอง อายุ 17 เรียนอยู่โรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งในโซล

ไม่มีอะไรดีเลยนอกจากหน้าตา (พูดเองเออเอง)

มีผิวสีแทนที่ใครๆต่างก็หลงใหล (ใช่เหรอ)

เป็นลูกชายคนเดียวของบ้าน หลงตัวเอง อันนี้ไม่ต้องบอกก็รู้

ชอบกินเนื้อย่าง

อะไรอีกนะ..คิดไม่ออกแล้ว

เออใช่ แทฮยองเป็นคนขี้รำคาญมาก

และไม่มีจะน่ารำคาญไปมากกว่าการที่เขาโดนปลุกแต่เช้าตรู่ในวันปิดเทอมแบบนี้ ย้ำว่าปิดเทอม! เออให้ตาย ร่างสูงพยายามลืมตาที่หนักอึ้งยิ่งกว่าอะไร แสงแดดยามเช้ายิ่งทำให้มันยากมากกว่าปกติเพราะเมื่อคืนกว่าจะนอนก็ปาไปตีสาม

ตาเรียวที่มีชั้นเดียวมองไล่ตั้งแต่หน้าต่างห้องไปจนถึงนาฬิกาแขวนที่แขวนอยู่บนผนังห้อง เข็มสั้นชี้ไปที่เลข 7 ขุ่นพระช่วย! นี่เขาโดนปลุกในเวลาเช้าตรู่ขนาดนี้ได้ยังไง ตอนไปโรงเรียนแทฮยองยังไม่เคยตื่นเช้าขนาดนี้ด้วยซ้ำ!

"อีกห้านาทีครับแม่!!"

ตะโกนกลับไปด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดสุดขีด คว่ำตัวลงบนหมอนที่เต็มไปด้วยกลิ่นอบอุ่นของตัวเอง อ่าส์ เขาชอบกลิ่นที่นอนของตัวเองที่สุด ถ้าเลือกได้ก็อยากจะนอนอยู่เฉยๆบนเตียงตลอดไป ขี้เกียจแบบนี้เมนเทอร์บีก็ทำไม่ได้ คริสเหรอ อย่าหวังเลย ทำไม่ได้หรอก!

"ช้ากว่านี้ไม่ต้องกินข้าว!"

"...!"

โอเค..แม่เป็นคนอย่างไร เถียงกับลูกต้องใช้ไม้นี้มาสู้ทุกที และแน่นอนว่าแทฮยองแพ้ราบคาบ เขาดีดตัวลุกขึ้น บิดไล่ความขี้เกียจที่กำลังก่อตัวขึ้นใหม่ไม่หมดไม่สิ้น แล้วล้มลงไปอีกรอบก่อนจะถอนหายใจแรงๆหนึ่งที

สู้โว้ยยยย!

ใช้เวลาไม่ถึงสิบห้านาทีในการจัดการตัวเองให้เรียบร้อย แทฮยองออกมาจากห้องด้วยสภาพเต็มร้อย กางเกงบอลธรรมดาๆกับเสื้อยืด เขามั่นใจหนักหนาว่าคนมันหล่อ ใส่อะไรก็หล่อ ต่อให้ใส่อีแตะออกนอกบ้านตอนนี้สาวก็ต้องกริ๊ดแน่นอน

แทฮยองสูดจมูกดมกลิ่นหอมๆของอาหารเช้าไปตามทางเดินของบ้าน ก่อนจะมาหยุดที่ห้องครัว ร่างสูงที่ไม่รู้จักโตก็ขโมยหอมแก้มคุณนายของบ้านก่อนจะโดนหยิกมาหนึ่งที เจ้าตัวไม่รู้จักโตถึงจะกลับมานั่งเฉยๆที่โต๊ะอาหารได้

"กินเสร็จแล้วก็ไปทำหน้าที่ของแกซะ" คุณนายคิมเดินออกมาจากครัว ถือตะหลิวมาในมือและทำท่าทางเหมือนกับว่ามันเป็นอาวุธ แม่ของแทฮยองดูจะไฮเปอร์สุดๆ เรื่องนี้เขาเข้าใจดี แต่ทำไมต้องขู่ งงมาก

"หน้าที่อะไรครับคุณนาย" พูดทั้งที่ยังเคี้ยวข้าวอยู่ในปาก คีบกิมจิมายัดเข้าปากอิ่มที่ยิ้มทีกลายเป็นรูปสี่เหลี่ยม แกล้งทำเป็นเอียงคอสงสัยให้กับผู้เป็นแม่ แม่ไฮเปอร์ ลูกกวนตีน นี่แหละครอบครัวอบอุ่นที่แท้จริง

"แกลืมแล้วเหรอที่สัญญากับฉันไว้ก่อนปิดเทอม!" แน่นอนว่าคุณนายคิมไม่พูดเปล่า มือของนางฟาดมาพร้อมกับตะหลิวในมือ แทฮยองก้มหลบแบบเส้นยาแดงผ่าแปด

"โหยแม่ เล่นอะไรเนี่ย!"

ยอมรับก็ได้ว่าเขาแกล้งลืมไปอย่างนั้นแหละ จริงๆก็จำได้ขึ้นใจว่าปิดเทอมนี้มีงานต้องทำ เป็นงานที่ไร้สาระมาก ถ้าแม่ของเขาไม่ขู่ด้วยท่าทางคล้ายมนุษย์ป้าในหนัง เขาคงไม่ยอมทำอะไรแบบนี้เป็นแน่

'รดน้ำต้นไม้ข้างบ้าน'

มันอาจจะฟังดูว่าเป็นงานง่ายๆที่ใครๆก็ทำได้ แต่สำหรับ คิมแทฮยอง แล้ว มันไม่ง่ายเลย พี่พูดเลยตรงนี้ว่าการก้าวเท้าเข้าไปเหยีบในรั้วบ้านของตระกูลจอนนั้นเป็นสิ่งสุดท้ายที่เขาคิดจะทำในชีวิต

เพราะข้างบ้านมีมนุษย์หน้ารำคาญที่ชื่อว่า จอนจองกุก อาศัยอยู่

มันจะไม่แย่เลยถ้าย้อนเวลากลับไปสักห้าปี ตอนที่พวกเรายังเป็นแค่เด็กธรรมดาที่ตัวติดกันอย่างกับอะไรดี จอนจองกุกกับคิมแทฮยองเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด (ไม่ใช่)

ตั้งแต่ขึ้นมอปลายมาเราก็ไม่ได้คุยกันเลย แม้จองกุกจะทักเขาบ้าง แต่แทฮยองก็ถือคติ หล่อแล้วหยิ่ง เขาไม่สนใจ และตีตัวออกห่างจอนจองกุกเรื่อยๆ จนเหมือนเรากลายเป็นคนแปลกหน้าไปในที่สุด

แต่ที่เขาทำแบบนั้นมันก็มีเหตุผลป่ะวะ!

จองกุก ผู้มีนิสัยแปลกประหลาด นั่นก็คือ..

เขาไม่สามารถพูดโกหกได้