KAYIP PUZZLE (Tamamlandı)

BÖLÜM 4

Savas

Nazli hamileydi? Ama.....
Doktor yanımızdan gidince dayanamadım ve yere coktum. Gözümden yaşlar akıyordu. Emre yanima comeldi ve elini sırtıma koyarak sivazladi.

"Nasıl söyleyim ben bunu Nazliya? He? Nasıl söyleyebilirim?"

"Bak Savas Nazli çok güçlü bi kiz. Atlatır bunuda"

Emreye döndüm ve biraz cocuklasarak konuşmaya başladım.

"Ama bu ona çok ağır gelir"

"Bundan ağır bisey yaşıyor zaten Savas. Bu zalim hayatı yaşıyor"

Biraz sessiz kaldık. Emre gerçekten iyiydi. Bu suçu yoktu. En önemlisi haklıydı ve Nazlimin hayatını kurtarmıştı.

Emreye sarildim bi an. Oda önce sasirsada karşılık verdi.

"Affet şu salagi be"

"Affettim kardeşim. Affettim. Sen Nazlinin hayatını kurtardin. Getirmeseydin belkide-"

"Tamam. Bitti bak"

Emre eliyle sırtıma iki kere vurdu. Ayağa kalktı ve elimden tutup kaldırdı. (Ben istemesem kaldıramaz o ayrı da)

SABAH

Ali

Dün akşam gelen mesajla
Selini uyandirmadan hemen evden çıktım. Arabaya bindim ve bana mesaj atan numaraya cevap yazdım.

Konum gönder!

Bir süre sonra konum geldi. Hemen konuma gittim.

Burası depo gibi bi yerdi. Hızla arabadan indim ve iceri koşarak girdim.

"Eda!!"

"Babba!"

Edanin sesi bir odadan geliyordu. Hemen oraya koştum.
Ama gördüğüm kişiyle şok oldum.

Selin

Sabah uyandığımda ölü gibi kalkıp elimi yüzümü yikadım ve odaya geri girdim. Şimdi farketmistim. Ali neredeydi?
Telefonumu aldım ve hemen Aliyi aradım. Iki çağrıdan sonra acti.

"Nerdesin sen?!"

"Ayye"

Karşıda Edanin sesini duyunca yüzümde öyle bir sevinç şekli yer aldı ki anlatamam.

"Kizim?"

"Eve geliyoruz Selin"

"Ali? Nasil-"

"Anlaticam bitanem"

"Tamam"

Telefonu kapatmistim. Eda bulunmuştu. Ama Nazlinin durumunu bilmiyorum. Telefonu bırakmadan hemen Savaşı aradım.

"Alo Savas?"

"Efendim Selin"

Sesi çok kötüydü. Hayır ya olamaz dimi?

"Senin sesin n-neden kotu g-geliyor?"

Sesli bir şekilde ic çekti ve konuştu.

"Hastaneye gelin"
Diyerek telefonu yüzüme kapattı.

Hemen hazirlandim ve kapıya ciktim. Alide geliyordu. Beni dışarda görünce ne oldu gibisinden bakti. Tam arabadan iniyordu ki 'dur dur dur. Hastaneye' Dedim ve koşarak arabaya bindim.

€€€€€€€€€€€€€€€€€€

Hastaneye geldigimiz zaman hemen arabadan indim ve koşarak iceri girdim. Danışmaya Nazliyi sorunca bana odaya alındığını söyledi ve odayı tarif etti.
Nazli iyiydi yani. Şükürler olsun. Ama Savaşın sesi neden öyleydi?
Hemen oraya kostum. Alide arkamdaydi.

Odanın önüne geldiğimde yerde oturan Savas ve duvara yaslanmis bir Emre(!) Görmeyi beklemiyordum.

"Savas?"

Savas beni görünce hemen ayaklandı. Kafamla Emre yi gösterince iç cekti ve konustu.

"Nazliyi hastaneye o getirdi"

"Nazli iyi değil mi?"

Korkuyordu sanki.

"Idil nerde?"

"Annem geldi biz çıkarken bıraktım onu Edayla. Ama merak etme bilmiyor"

Konuyu değiştiriyordu. Bişey vardı iste.

Emreye döndüm.

"Sagol"

"Önemli degil"

"Sen gidebilirsin artik"

Emre Savaşa bakti. Savas Emreye yaklaştı ve eliyle sırtına vurarak
"Eyvallah kardesim" dedi. Emre de gitti zaten.

Savaşa anlamazca bakarken Ali olaya dahil oldu.

"Kardeşim?"

Savas herşeyi kısa ve öz bir şekilde anlatmıştı.

(Yazmıyorum. Zaten biliniyor)

Ama artık yeter! Savaş başka biseyler sakliyo. Oturduğum yerden kalktim ve Savaşın önüne gectim.

"Yeter! Savaş yeter! Sakladigin bisey var soyle"

Gözlerini kaçırıyordu. Zaten ağladığı belliydi.

"Bak ağladığında belli soyle ya ne oldu?"

"Nazli-"

Duraksadi. Ama Nazli iyi. Yani öyle. Ne oldu ki?

"Evet"

"Hamileymis"

Gözlerim kocaman olurken Ali yaslandığı duvardan doğruldu ve yanima geldi.

"Ne dedin sen?"

Ali sorduğunda Savaşın gözleri doluyordu. Bense hala olayın sokundan cikamamistim.

Sonundaysa Ali benim merak ettiğim soruyu sormuştu.

"Peki bebek iyi mi?"