ARAS

Bölüm 9

Zeynep'in üzülmesine moralim bozulsada Arya'nın mutluluğuna daha çok seviniyordum. Yinede içim rahat etmedi ve Zeynep'in yanına gittim. Onunla konuşup moralini düzeltmek için elimden geleni yapacaktım. Fakat Zeynep beni yanında istemedi. Hatta konuşmama bile fırsat vermedi sanki bunların suçlusu benim gibi davranıyordu. Üzgün bir şekilde bahçeye geçtim. O sırada Aras aradı ve buluşmamız gerektiğini söyledi. Biraz olsun moralim yerine gelmişti. Bizimkilere Aras ile bulusacagimı söyledim ve hep birlikte evden ayrıldık. Aras yarım saat bekletse de sonunda gelmeyi başarmıştı.

Yarım saat oldu ya hiç gelmeseydin beklerdim ben !

Triplere girme bücür geldim ışte bin arabaya.

Kapımı açmasını bekledim ama yine odunluğu üstündeydi.

Neyin var Aras ?

Bişey yok Efsa seninle vakit geçirmek istedim nesi garip bunun.

Sinirleri üstündeydi anlaşılan en iyisi ses çıkarmamak.

Sustum ve yolu izlemeye  başladım. Kendimce şarkı mirildandim.

Efsa konuşsana en sevdigin şey nasıl olsa.

Bugün fazla mı sinirlisin anlamadım ama senin sinirini kaldircak halim yok uğraşma benimle!

Hayir sinirli falan değilim senin biseyin var asıl anlar.

Normalde bu konuyu Aras'a anlatmazdim ama belki bir çözüm bulur diye Zeynep'in durumunu anlatmaya başladım.  Affet beni Zeynep!

Aras düşündükten sonra konuşmaya başladı.

Senin ne suçun var Efsa eğer gerçek arkadasinsa ve sana değer veriyorsa doğruyu anlayacaktır ama değilse kendisi kaybeder.

Dile kolay Aras biz birlikte büyüdük anlamiyorsun.

Aras sustu hiçbir şey söylemedi sanki bir derdi vardı bana anlatmadigi sormak istedim ama cevaplamayacagini düşündüğüm için susmayı tercih ettim.

Normalde insan sevdiğinin yanında konuşur ama biz nedense konuşacak konu bulamıyoruz.

Ne dedin sen Efsa ?

Eyvah yine sesli mi düşündüm ben.

Aras buna hiçbir tepki vermedi normalde gulerdi veya biseyler söylerdi bu defa susmayı tercih etti. Bir sorun olduğu kesin ama ne diye düşünürken geldik in hadi küçük hanım.  Sözüyle bu dusuncelerimden arindim. Karsimda kocaman bir ev duruyordu Aras'in koluna girdim ve yürümeye başladık. Kendimi güvende hissettiğim yerdeydim onun kollarında büyük bir güvenle yuruyordum. Içeriye girdiğimizde uzun bir merdiven bizi bekliyordu Aras'in kolunda merdivenlerden çıkarken mutluluktan içim kıpır kipirdı. O sırada bir gurultu sesi geldi açlıktan guruldayan karnima kizarken Aras ışıl ışıl gözleriyle bana bakıyordu. Gözlerinin içinde alaycı bakışları yakaladigimda aglamamak için gözlerime yalvardim. Yukarıya çıktığımızda mor koltuğu işaret etti ve buraya otur bücür acıkan karinina yemek takviyesi yapmaya gidiyorum.  Bu lafin üzerine korktum .

Ne yani beni burada tek başıma mı bırakacaksın?

Sakin ol bücür mutfak kilometrelerce uzakta degil.

Tamam bende sana yardım ediyim hem ben yardım etmeyi çok severim.

Olmaz bugün bendensin her şeyi ben yapacağım sana.

Off gıcık ya gitsin hazirlasın hem ne korkcam ki. Böyle düşünürken mor koltuğa oturup rahatima bakmayı istedim .

Aras

Bugün icimde olan her şeyi Efsa'ya anlatmaliyim. Onun meraklı gözleri bu ani bekliyor zaten. Içimdeki fırtınayı öğrendikten sonra ki tepkisini merak ediyorum doğrusu. Umarım yanlış bir şey yapmam.

Efsa

Annemlere haber vermeliydim. Bu işi Arya halleder mesaj atiyim bari. Aras neden böyle sıkıntılı ve benim aklımdan neden hiç durmadan saçma sapan düşünceler geçiyor. Zeynep nasıl oldu iyi mi umarım iyidir ya. Düşünmeyi birak artık rahatına bak her şey güzel olcak evet evet bunu dusunmeliyim en iyisi bu olcak galiba. Hayir artık bişey dusunmemeliyim . Ya da artık sacmalamayi birakmaliyim.
Ben iç sesimle sacmalarken Aras elinde kocaman mumlarla odaya girdi her şey güzel olcakti ışte en iyisi bunu dusunmekti.