ARAS

Bölüm 8

Vakit geldi diye yerimde sıçramaya başladım. Aras gelip beni alacaktı. Aklıma Arya'yı aramak geldi. Üçüncü aramada telefonu açtı. Mutlu bir ses tonuyla 'Selim ve ben çıkıyoruz' bu haberi aldığımda çok mutlu oldum ve yarın bunu hep beraber bizim evin bahçesinde kutlamamız gerektiğini söyledim. Aras geldi bende hızlı adımlarla Aras'a doğru ilerledim. Arabaya bindiğimde aslında bunun pek de iyi bir haber olmadığını düşündüm. Tamam zaten Selim'in Arya'yı sevdiğinden şüpheleniyordum fakat Zeynep bu habere sevinmeyecekti. Bide bizim evde kutlamayı teklif etmiştim eyvah. Yarın okullar kapanıyordu şarkı söylemenin mutluluğu ile yolu izlemeye koyuldum.

Efsa neyin var hiç konuşmadın?

Biliyor musun Aras Selim ve Arya çıkmaya başladı.

Bu olaya üzülmüş gibisin .

Hayır sevindim ama neyse bilmediğin şeyler var boşver bizimle vakit geçirdikçe bunları anlarsın.

Peki o zaman restauranta geldik in bakalım.

Bir süre Aras'ın kapımı açmasını bekledim sonradan akıl etti ve kapımı açtı. Görkemli restaurant ın bahçesinde yürürken telefonumun sesiyle irkildim. Arayan Selim di.

Efendim Selim

Efsa size geliyoruz Ege de yanımda.

Arya Nerede ?

O gelmedi.

Ben evde değilim Aras ile dışarı çıktım.

Bu sözün üstüne Selim bağırarak

Biliyor musun Efsa biz Arya ile çıkıyoruz.

Biliyorum Selim ama kapatmak gerek.

Telefonu kapattım ve Aras'ın koluna girip havalı havalı yürümeye başladım. Yemeğimizi yemeye başladık ve Aras gözlerimin içine baktı sağ elimi tuttu ve konuşmaya başladı.

Efsa bak ben çok küçükken annemi kaybettim ve bu olaydan çok etkilendim yemin ettim hiç bir kadını sevmemeye . Hayatıma kimseyi almak istemiyorum . Fakat sen çok başkasın yani yerin bende çok farklı.

Bu cümleler Aras'ın ağzından dökülürken ağlamaya başladım.

Ne oldu Efsa neden ağlıyorsun ?

Mutluluktan Aras.

Yemeğimizi yedikten sonra arabaya bindik ama hiç konuşmadık yarın okulda gideceğim elbiseyi düşünmeye başladım. Eve geldiğimde iyi geceler dedim ve bahçeye doğru yürümeye başladım. Yorgun bir şekilde kiyafetimi hazırladım ve sonra yatağıma uzandım. Uyandığımda annem ve babam yanımdaydı. Yanağımı öpüp şans dileyip gittiler. Bende hızlıca hazırlandım. Adnan amca ya beni okula bırakmasını söyledim. Okula geldiğimizde etraf süslenmişti. Benim yerim bile hazırdı hemen hocanın yanına gittim ve son bir çalışma yaptık. Şenlik başladı her şey çok güzel gidiyordu. Sıra bana geldi hemen yerimi aldım. Şarkıyı söylemeye başladım. Karşımda duran Aras'a baktım gelmişti benim için okulumu bulup gelmişti ve şuan da beni izliyordu. Şarkımı söyleyip Aras'ın yanına doğru yol aldım fakat Aras'ı bulamadım. Şenliğin bitiminde karnelerimizi aldık. Selim arabayı kullanmaya başladı bizim eve gidiyoruk eğlenmeye Aras'ı da çağırmayı istedim ama bizimkilerin tepkisinden korkuyordum. O sırada Arya bana doğru yöneldi.

Efsa Aras'da geldi gördün mü?

Evet Arya gördüm ama sonra bulamadım.

Gitti galiba arasana oda gelsin hem artık oda bizden sayılır.

Arya'nın bu lafının üzerine Aras'ı aradım fakat açmadı. Eve geldiğimizde Selim Arya'nın elini tuttu ve içeriye doğru yürüdüler. Bu durumda sap gibi kalmamak için Ege'nin koluna girdim ve bizde onların arkasından yürümeye başladık. Bahçedeki masalara oturdular. Bende salıncağı kaptım. Ege'de beni sallamaya başladı. Telefonumun sesiyle kahkahaya son verdim ve kimin aradığına baktım arayan Aras'dı.

Efendim Aras.

Beni aramışsın Efsa

Bizim eve gelebilir misin diye soracaktım.

Bakarız.

Hemen kapattı ve bende umursamaz şekilde eğlenceme devam ettim. Bu seferde karşımda dolmaya hazır gözleriyle bakan Zeynep'i gördüm. O sırada Selimlere baktım. Selim Arya'nın elini tutuyordu gayet mutlu gözüküyorlardı. Bu duruma gülsem mi yoksa ağlasam mı bilemedim.