HAYAL

Açılan kapı

  Sabaha karşı uyandım heyecanlıydım , o kadar çalışmanın sonucunda şimdi kazandığım yere, o herkesin anlata anlata bitiremediği üniversiteye adım atmama saatler kalmıştı. Sahiden üniversite hiç unutulmaz anıların olduğu bir yer miydi? Annem derdi ki ''üniversitedeki dostluklar unutulmaz'' bende hep derdim ki benim için unutulmaz dostluk Burak ve Zeynep, yerin veya zamanın bir önemi yok.

 Üniversite hakkında tereddütlerim var çünkü şimdiye kadar kendimi hiç birileriyle tanışma zorunluluğunda hissetmedim hep yanımda olan birileri olduğu için yeni başlangıçlar nasıl yapılır hiç bir fikrim yok, e diyeceksiniz ki Zeynep ve Burak'ta seninle beraber geldiler yeni insanlarla tanışma zorunluluğun yine olmayacak  ama öyle değil  çünkü şimdiye kadar hep avantaj olan ingilizcem şimdi benim için dezavantaj olacak. Zeynep ve Burak hazırlık okuyacaklar bense 1. Sınıftan son gaz devam edeceğim. Ayrıca insanlar genelde bana gelir  ve ortada hiç bir zorunluluk yoktur çünkü zaten küçücük yerde herkes birbirine dayanmak zorundadır. Sanırım  şu an ki tedirginliğim büyük bir yere gidiyor olmam ve sevilmeme ihtimalim.

Üniversiteye ulaştık, yorucu bir gün olacağa benziyordu, kayıt işlemlerini tamamlamamız gerekiyor daha yurtlara yerleşecektik. Ne yazık ki koskocaman kampüste benim fakültem ile hazırlık arasında o kadar çok mesafe var ki buna bozulmadım diyemem Zeynep ve Burak'la daha ilk günden uzak kalacağımı öğrenmiş oldum. İş başa düştü Hayal hanım ne yapıp ne edip insanlarla kaynaşmayı öğreneceksin ya da yalnız kalmaya alışacaksın.... 

2 ay sonra...

"Hayal biz çıkıyoruz seninde dersin erkendi uyan artık hadi, devamsızlık hakkını uykun yüzünden harcama daha fazla" dedikten sonra kapıyı çekerek çıktı Ece. Bende daha fazla oyalanmadan kalktım 2 ay geçmişti ama hala alışamamıştım okula ya da alışmam için hiç bir neden yoktu ortada. Okuduğum bölümü seviyordum küçüklüğümden beri boş bulduğum her yere bir şeyler karalardım. Söyleyemediğim ne varsa resimlerimde gizlerdim hala da öyle. Ama burası benim enerjimi sömürüyor kalkmak hazırlanıp o fakülteye gitmek istemiyorum. Hayal ettiğim bu değildi, ben cana yakın bir insanım kova burcuyum enerjimi hep dışavururum ama ben burada ilk defa bu kadar soğuk insanlar gördüm. Herkes kendini düşünmekle meşgul. İlk defa yurtta kalıyorum gerçi odamda kardeşim dediğim Zeynep varken yurt o kadarda zorlayıcı olmuyor ama ailemden uzağım ve en kötüsü Burak'la neredeyse hiç görüşemiyoruz. Erkekler yurdu uzak, hazırlık zaten uzak, yemekhane deseniz Zeynep yemekhane yemeklerini sevmiyor o yüzden onlar genelde hazırlığın oradaki kafede yiyorlar. Böylelikle sanki farklı üniversitede okuyormuşuz gibi olmaya başladı. Oda arkadaşımız Ece'de bizimkilerle beraber hazırlık okuyor buraya yakın bir şehirden gelmiş o yüzden fazla zorlandığı söylenemez.Pek tanıma fırsat bulamadım onu ama bir kötülüğünü görmedim önemli olan da o zaten. O çok merak ettiğim üniversite hayatımın özeti bu şekilde, ana fikre gelirsek kendimi her şeyden uzaklaştırılmış gibi hissediyorum. Düşünsenize ilk defa ailenizden, memleketinizden ayrılmışsınız ve tek destekçileriniz olan dostlarınızla görüşemiyorsunuz. Her gece patlamış mısırlarla yaptığımız dizi akşamları, yazın istisnasız yapılan su savaşları.... Burak'ı özlüyordum, Zeynep ise eskisi kadar yakın hissedemediğim bir dostum şu an.
Durumlar böyle bugün bizimkilere sürpriz yapıp öğle yemeğinde hazırlığa gideceğim. Hava güzel gibi gerçi ben hava tahminlerimle ünlüyümdür mesela yağmur yağacak diye trençkot giyerim güneş açar ya da hava çok sıcak diye paltosuz çıkarım kar yağar ama bugün gerçekten hava güzel olacak gibi. Saçlarım epey uzamış Burak uzun saçlı kızlardan nefret eder ama üzgünüm kestirecek vakit bulamıyorum Burak'cığım beni biraz böyle idare edeceksin. Sarı bir t shirt altına yırtık kot pantolonumu giydiklerini sonra Burak'ın 18. yaş günümde aldığı kelebekli kolyemi de taktım ve derse yetişmek için kampüs boyu koştum. Bu kadar yemek yiyor olmasaydım 2 ayda fakülteler arası koşuyla 10 kilo verirdim herhalde...
Son ders bitmek üzere yine mükemmel bir hava tahmini yapmışım kara bulutlar kapladı kampüsü hani böyle bir kasvet çöker ya insanın içine işte tam olarak o kasvetin bulutları vardı tepede. Durduk yere huzursuz olmaya başladım neyse ki ders bitmişti. Ringe yetişmek için koşarken kendimi bir kavganın içinde buldum.