kahroluşlara ait bu vaktin çırpınışlarındayım
bi dokunsan can bulacağım
acı var ses yok
sanki gece sağır yüküyle oturmuş üstüme
ne adım belli burda ne sanım kahroluşlara ait bu vakit sessizce kimlik boğuyor
çırpınışlarım fayda etmiyor
onca engameye kafa tut gel
bir dokun
bir yakamdan tut çek
yüküm hafiflesin
gözlerimin beyazı kararıyor
bu vakit benim kaburgalarımı daraltıyor.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Dağılmak Üzere
Poetryyüzünü görsem, kokusunu duysam, sesini bir kez olsun duysam bütün yüküm gözlerimden boşalıcakmış gibi.
