Who Am I?

part ⅩⅥ

  Сухо: Яагаад ингэж хараад байгаа юм?
Тэр тэгж хэлэн тоосон ч шинжгүй шүүгээрүүгээ яван хаалгыг нь онгойлголоо.
Би: өчигдөр шөнө юу болсон юм?
Сухо: санахгүй байгаа юм уу? эсвэл худлаа жүжиглээд байгаа юм уу? 2уулаа унтчихсан
Би: та яаж ингэж чадваа?
Сухо: чи энэ бүгдийг хүсээгүй гэж үү?
Би: юу яриад байгаа юм?
Сухо: ..................
************************************************************************************
Сонссон зүйлдээ итгэж ядна. Арай ч үгүй байх гэж бодсон юмсан. Удах тусам байдал улам хэцүү болох юм. Гэрлүүгээ явхаас өмнө эмнэлэгрүү явлаа. Орон дээр жигд намуухан амьсгалах тэр. Гарнаас нь атган түүнийг ширтэн сууна. Хэснг сууж байгаад өрөөнөөс нь гарлаа. Гэрийн зүг алхаж байтал
?: Юми
Би: *эргэж харах* Илхүүн
Илхүүн: сайн уу?
Би: сайн
Илхүүн: гэрлүүгээ харьж байгаа юм уу?
Би: аанхаан
Илхүүн: би чамайг дөхүүлээд өгөх үү?
Би: өөрөө л мэд
************************************************************************************
Намайг хүлээсэн бололтой. Гал тогооны ширээн дээр унтах тэр эмэгтэй. Хаалга хаагдах чимээнээр цочин сэрлээ.
Ээж: Юми хаагуур явж байгаад ирж байгаа юм?
Түүний нүдний доогуур хар сүүдэр татсан нь сайн унтаж чадаагүйг нь илтгэх мэт. Би зөвхөн доошоо харж уучлалт гуйхаас өөр юм хэлж чадсангүй.
Ээж: ингээд ороод ирсэн нь сайн хэрэг. Өлсөж байна уу? Ээж нь гялс хоол хийгээд өгье
Би: Т.Т за
Би үнэхээр муу охин юмаа. Жиёоны хэлдэг ч зөв бололтой.
Болсон явдлын эхлэл
Аав: хоолоо идэхгүй юм уу?
Би: идэх хүсэл алга *босох*
Жэссика: ядаж амсчиж болку байна уу? Ээжийг ингэж хичээж байхыг анх удаа л харж байна. Өдөр болгон дэлгүүр орж шинэ ногоо худалдаж авдаг болсон. Чиний төлөө л гал тогооноос салдаггүй болсон.
Ээж: Жэссика миний охин одоо билно.
Жэссика: хөөе чи заавал ээжийг ингэж зовоох шаардлага байгаа юм уу?
Би: .........
Хөлөө чирсээр өрөөрүүгээ ороход орон дээр Жиёон сууж байлаа.
Жиёон: зүгээр л уучил
Би: чадахгүй
Жиёон: хүмүүсийн гаргадаг хамгийн том алдаа.
Би: чи юу мэдэх юм? Чамд зүрх сэтгэл байхгүй. Чи хүмүүсийг ойлгож чадахгүй.
Жиёон: тиймээ ойлгож чадахгүй. Тэгээд юу гэж? Би зүрхээрээ мэдэрч сэтгэлийн хөдөлгөөн илэрхийлж чадахгүй. Гэхдээ та нар надаас юугаараа дээр гэж? Та нар дэндүү хувиа хичээсэн юм!!!
Тэр өдрийн дараа тэр дахиж ирээгүй. Тэр надад ууралсан байх.
Болсон явдлын төгсгөл
Одоо ингээд бодохоор өөрийгөө үхчхээсэй гэж бодох юм. Анхнаасаа энэ охины биед хэрэггүй орсон юм. Өөрийгөө хүний биед орсон гэдгээ мартан, өөрийнхөө жаргалыг бодож явж. Хүмүүсийг ч шархлуулахаас өөр юу хийсэн юм? Хамгийн ихээр би энэ эмэгтэйн өмнө буруутай. Түүний ардаас нь очин тэвэрлээ. Дулаахан байна.
Би: муу охин байсанд уучлаарай
Ээж: Юми ямар нэг юм болоо юу?
Би: үгүй ээ
Ээж: гараа угаагаад ир удахгүй хоол боллоо.
Би: за
Өрөөрүүгээ орон хувцсаа сольж байтал өрөөний цонх салхинд нээгдлээ. Очин цонхоо хаачихаад эргээд хартал
Би: *цочих* Жиёонаа ^^
Жиёон: чиний энэ биед байх хугацаа чинь удахгүй дуусах гэж байгааг хэлэх гэж ирсийн
Би: хэр их хугацаа үлдсэн юм?
Жиёон: нэг долоо хоног
Би: мм *орон дээр суух*
Жиёон: зза би явлаа
Би: уучлаарай
Жиёон: юунд уучлал гуйгаад байгаа юм?
Би: тэр өдөр хэлсэн үгэндээ. Чиний зөв байсан байналээ. Би үнэхээр амиа бодож явж. Чи намайг уучлах уу?
Жиёон: мм яах уу? бодож үзье. Ухаарсан чинь сайн хэрэг.
Би: би өөрийгөө хаанаас яаж олохоо мэдэхгүй байна. Ядаж ганц ч гэсэн өмнөх амьдралын минь зүйлсийг хэлж өгч болохгүй гэж үү?
Жиёон: би мэдэхгүй ээ. Чиний тухай дэвтэр дээр бичээгүй байсан.
Би: ммм би долоо хоногийн дараа энэ биенээс гарвал энэ охин яах вэ?
Жиёон: тэр үхэх болно.
Би: О.О үхэх ээ?