Just One Time

CHAPTER 8: Wrong dial

EMILY'S POV:

I was at my house dahil tapos na ang trabaho ko. I will take a bath before going to sleep at para na din matauhan sa iniisip ko kanina pa.

After I take a bath ay hinahanda na ang sarili para matulog and after a while ay nakatulog na din ako dahil sa pagod.

JECO'S POV:

I sighed when I knew that Sophie is unavailable for the weekend, but she promised na babawi siya next week. I don't know but my heart aches at gusto kong mawala ang lahat sa isang iglap. So I decided to go to the nearest bar para uminom ng kaunti at mawala kahit papano ang sakit na nararamdaman.

"Hanggang kailan tayo magiging ganito Sophie? " sabi ko sa sarili.

"Hi cutie?" Sabi ng isang maganda at seksing babae sa bar.

"Sorry miss, I'm already taken."

"Ok, but I just want to be friends with you." Kasabay ng paghaplos ng braso ko.

"Miss, I don't like to be rude, pero taken na ko." Kasabay ng kaunting pagtaas ng boses dahil sa pagkairita.

"Ok, sorry." Kasabay ng pag-alis nito.

"Miss, can I have another drink?" Sabi ko sa bartender.

"Ok sir, coming!"

Pagkaraan ng maraming shot ay kinuha ko ang phone ko para kontakin si Sophie, wala na kong pakialam kahit nasa trabaho pa siya or somewhere basta ang gusto ko lang ay makausap siya at ng marinig kong may sumagot na sa kabilang linya ay di ko na napigilan ang damdamin sa gustong sabihin.

"Hello? Sophie? Hanggang kailan ba tayo magiging ganito? Napapagod na kong maghintay at mas madami pa yung time na magkahiwalay tayo kesa sa time na magkasama tayo, alam kong para sa pamilya mo yan, pero sana isipin mo din ang para saten. Sophie, I am tired of waiting for you, I miss you every second at gustong-gusto kitang yakapin pero di ko magawa."

"S-sir?" nagtatakang tinig ng nasa kabilang linya.

Natauhan ako ng naging pamilyar ang boses na narinig ko at agad na nagsorry sa mga nasabi. I remembered that Em gave her number because of the tasks that needs to be done at kailangan kong kumustahin iyon everytime.

"E-em? I'm so sorry if I disturb you, nagkamali lang siguro ako ng pindot, s-sorry again."

"That's ok Sir, akala ko po kasi may emergency kayong ipapagawa."

"W-wala pa naman sa ngayon. I-im sorry again."

"Wala yun Sir, mawalang galang na po Sir ha? May tampuhan po ba kayo ni Sophie, I'm sorry kung nanghimasok ako, I just want to help you since naging magkaibigan na po tayo."

"Ah yun ba? Nahihirapan na kasi kami dahil sa time conflict namin, it's been a year na kaming ganito, dati naman pinipilit namin magka-time, pero iba na kasi ngayon eh, mas lalong naging hectic dahil nga promoted na kami pareho sa trabaho."

"Sir, love will find it's way naman eh and love can understand, kung talagang nagmamahalan kayo, kahit di kayo nagkikita ay dun niyo masusukat ang pagmamahalan ninyo. Sa ngayon Sir mahirap pa, pero magiging ok din po kayo someday."

"Sa bagay, you have a point pero di ko alam kung hanggang kailan ako makakapaghintay." Kasabay ng pagbuntong hininga.

"Sana kayanin ko pa." Dugtong ko.

"Thanks for the advices Em and I'm very sorry if I disturb you in your sleeping."

"That's ok Sir, kaya niyo yan as long na pinapalakas kayo ng love, kahit milya pa ang layo niyo ay makakaya niyo po yan."

"Kakayanin namin to and thanks again."

"No Problem Sir."

"Ok bye." Kasabay ng pagbaba ng linya.

I sighed again for the third time, this time it's not for me and Sophie's situation but for Em, naistorbo ko siya at nakapagbigay ng advice. Swerte siguro ng Boyfriend niya, because she is understandable at mabait pa. After few more shots ay naisipan ko ng umuwi since malapit lang naman ang bahay ko sa naturang bar.