Then There's You

Chapter 1

DANIELA's POV:

Dalawang taon na.
Dalwang taon na kong nag papakatanga. Di ba ko nag sasawa? Sawang sawa na. Pero di naman ako natututo. Mahal ko eh. Malay mo maayos pa. Malay mo pwede pa pala. Malay mo. Sobrang unsure nito, pero handang handa ako sumugal para sa kanya. Kung tutuusin pwede na kaming mag anniversary sa sobrang tagal ng one sided love na to. Simula fourth year ako hanggang second year college ako. Kelan ba talaga nya tototohanin lahat ng sinasabi nya sakin? Nakaupo kami ngayon sa Lawson kung saan nangyari ang isa sa mga pinaka masaklap na nangyari saming dalawa. Nalaman nya na nag hanap ako ng iba para lang makaget over ako sa kanya. Pag katapos nun, wala na. Sa dinamidami ng mali na nagawa nya, hindi ko sya hinusgahan. Pero eto sya. Tinulak nya ko palayo dahil lang doon. Isang bagay na hindi naman natuloy dahil hindi naman ako pumayag na makakita ng iba. two years. I am trying to make up for everything. But the more I do,the more that he lets me slip away.

Nakatingin lang sya sakin ngayon na para bang hinuhusgahan nya ko.

"Anong tumatakbo sa isip mo?" Tanong ko sa kanya.

He looks away shrugging. "Wala."

I looked down, para maiwasan lang ang titig nya sakin. "Two years." Bulong ko.

"Ha?" tanong nya kahit na narinig nya naman na.

Ngumiti ako. "Two years na.. simula nung hinabol habol kita."

Napatigil sya sa pagkain. "Dani,"

"Wag na. Naiintindihan ko naman na. Kaso masakit lang." Sagot ko sa kanya. "Alam ko na hindi mo naman talaga ako gusto Carlo. Na ginagamit mo lang ako para di ka maburyo."

Nakatingin sya sakin. He had pity in his eyes. "Dani, its not like that--" he sighs in frustration. "I do like you. It's just that everything is complicated."

"Wag ka na magsinungaling Carlo. Nakikita ko naman sa mata mo na nag sisinungaling ka." I chuckled bitterly. I can see the sadness behind his eyes. Sana nga lang sincerity yung nakikita ko instead of pity. "Alam mo, sanay naman na ko na laging niloloko."

Tinitigan ko sya trying to hold back the tears. "Pero para sayo, kakayanin ko masktan ng paulit ulit. Kahit na ginagago mo na ko."

"Dani..I love you." Silence filled the air.

I shrugged. "Saying I love you isnt a ticket to get out of everything Carlo."

"Ano bang gusto mo sabihin ko?" Tanong nya sakin.

"Di ko alam." Hinawakan nya yung kamay ko. "Di ko na kasi maintindihan kung totoo ba takaga yung sinasabi mo sakin. Di ko alam kung nag sisinungaling ka nalang."

"Dani, mahal kita. Kaso, bawal pa talaga." he fidgeted. bawal? Nakikipagdate ka sa mga babae tas bawal? Liar. You son of a bitch.

Kunwari nalang naniniwala ako sa kanya. "Sige."

"Dani, I promise you. Wala akong iba." sinungaling.

I sighed. "Bilisan mo. Kailangan konang umuwi."

"Ikaw tong aya ng aya sakin kumain sa labas tas kung maka aya ka umuwi ngayon." Naiinis nyang sabi habang kinuhuha ang mga gamit.

Hindi nako umimik. Kailangan pa ba? hinatid nya ko sa sakayan ng tricycle.

"Dani, maniwala kaman sa hindi mahal kita. Magulo lang talaga ngayon." Inulit nya ulit. Tinitigan ko sya. Maniniwala pa ba ko?

Umiling ako. "Nakakapagod nakasi Carlo." I sighed. "And maniwala ka sakin pag sinabi kong napapagod na ko. Ayoko na."

Tinitigan nya lang ako. "Kaso mahal kita. Kaya handa akong hintayin ka kahit na 2 taon mo na kong pinag mumukan tanga."

Hinawakan nya yung braso ko sabay yakap. " I'm sorry."