Bölüm 8: YOKSA !

15 3 0
                                    

Güzel bir günün başlayacağını umarak yatağımdan fırladım. Sanırım bu enerji erken uyumaktan geliyordu. Hafta sonu olduğu için okul yoktu. Özel hocanın gelmesine daha 6 saat kadar vardı. Babam uyanmıştı ve omlet yapmıştı. Abim, babam, ben güzel bir kahvaltı çekmiştik. Kahvaltı yaparken kendi kendime yaşadıklarımı düşündüm. Hayatımı yazsam roman olacaktı. Dur bi saniye ! İşte bu ! Olabilirdi, yani wattpad den yazabilirdim. Kahvaltıdan sonra kalktım ve devletin bana yeni verdiği telefonumla yazmaya başladım. İsmimi ve diğer kişilerin ismini değiştirerek yazmaya çalıştım. Yaklaşık 2,5 saat sonunda yazmayı bitirdim. İşte olay buydu. Babam, beni psikoloğun çağırdığını söyledi. Telefonumu alıp gidicektim ki psikoloğun nerde olduğunu bilmediğimi hatırlayıp babama sordum. Nerde oldğunu anlattı. Bende yola koyuldum. Vardım, çok uzun sürmemişti. Ordaki görevliye randevum var dedim o da nerede odayı gösterdi. Buradı daha çok hastane gibiydi. Psikolok konuşmaya başladı. Cümlelerini anlamıyordum. İyice kulak vermeye çalıştım ama anlamıyordum. Adam değişik bi suratla baktı. Sonra bi kaç adam gelip beni bi hastane yatağına yatırdı. Bana ordan elektrik verildi. Sonra o adamlar beni yine psinoloğun karşısına götürdü. Beyğinineü bişeu ........ İsteğyoü. Başım dönüyordu ve adamın dediklerini anlamıyordum. O adamlar beni yine hastane yatağına yatırıp yine elektrik verdiler. Ve yine psikoloğun karşına oturttular. Bu sefer psikoloğun dediklerini anlayabiliyordum. "Evet bu seansta iyi bir gözlem yaptık. Açıklamaları son seanslara doğru anlayacaksınız." Dedi şaştım kaldı. eliyle sakin bir şekilde kapıyı gösterdi. Sanırım seans bitmişti. Şaşkın bir şekilde dışarı çıktım. Eve gittim. Olanları yine anlamaya çalıştım. Sonra fazla üstünde durmayıp diğer seansları bekledim. Özel hoca gelmişti. Biraz bekletmiştim adamı. Birkaç saatlik konu öğreniminden sonra asam gitti. Evde çok sıkılmıştım. Birşey yapmam gerekirdi. Telefonumu şarja taktım ve yemeğe oturdum. Yemekten kalktıktan sonra spor yaparsam sıkkınlığım gider diye düşündüm. Ve dışarı çıkıp saatlerce koştum. Sadece koştum. Bi kızla tanıştım o da koşmayı seen bir tip gibiydi. Böylr koşmakla ilgili muhabbetler ettik. Sadece konuştuk. Bir telefon gelip kızın işi çıktı sanırım. Cebinden bir kağıt çıkardı hızlıca bişiler yazıp cebime koydu ve yoluna gitti. Hemen kağıda baktım. Adı ve numarası yazıyordu. Sporun faydaları bu olsa gerek. Hemen kızın gittiği yöne doğru baktım. Kızda bi anda arkasını döndü. Hem koşuyordu hemde arkasını dönmüş bana bakıyodu. İyiki bi yere çarpmadı. Kız yüzüme bakıp çok utanmıştı. Ama yinede durmayıp yoluna gitti. Bende evin yoluna koyuldum. Biraz test çözüp uyudum.

Bir YalanHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin