Gözlerimi yavaş yavaş açtım. Kel ve takım elbiseli adam bana iyice baktı ve ağzından kelimleri sakince söylemeye başladı.
+ sana görevimiz var. Aslında bir kurtulma şansı bu sırtındaki çantayla beraber seni özgür bırakacağız fakat nereye gideceğini biz sana göstereceğiz. Çantayı açarsan seni öldürürüz. Keskin nişancı adamlarımız seni izliyo olacak. Talimatlara uymazsan seni öldürürüz.
- Amacınız ne ?!
Aslında bunu çok komik bir şekilde söylemiştim uyuşturucular yüzünden dilim bile peltekleşmişti.
+ Amaç seni ilgilendirmez, kabul etmezsen öleceksin.
Adam fazla ciddiydi. Kabul etmekten başka şansım yoktu. Benim camları film olan bir arabaya bindirdiler. Sonra Taksim meydanının oralarda beni bıraktılar. Bi anda onların bana keskin nişancıların olduğunu söylediğini hatırladım. Hemen çatılara baktım. Oradaki adamlar bana bakıyordu fakat silahları yoktu. "İlerle" gibi bir işaret yaptı. Alkolden başım dönüyordu. Bayağı ilerledim. Sonra karnımı kaşıdım. Kaşırken bir şey farkettim. Orda bir dikiş vardı. Niye böyle birşey vardı ki. Bi anda ne olduğunu anladım. O an sanki tüm dünya üzerimdeymiş gibi hissettim. Ben bir canlı bombaydım ! Kurtulma şansım yoktu. Bir şey yapmam gerekiyordu fakat umutsuzdum... Sokakta yürüyordum. Herkesin yüzüne iyice baktım aileli mutlu çocuklar... Çocukların gülüşleri... Ve birazdan hepsi yok olacaktı...
Kendi içimden bağırarak "Hayır !" dedim. Bunu yapmayacaktım bir yolu olmalıydı. En azından bir yol ! Dünyada bazı insanlar kirli olabilirdi ama herkes değil napıcaktım ?! Dur bi saniye ! Kirlilik ! Yerler çok kirliydi ve çöplerle doluydu. Gözüme ordaki bir kağıt ilişti. Uzakta da bir kalem vardı. Belki bişi yapabilirdim. Biraz ilerledim. Bir rüzgar esti. Kağıt bana yaklaştı. Sanki o da bunu istiyordu. Topallamış gibi yaptım ve yere yapıştım. Alkollü olduğumdan bunun normal olmasını beklemelilerdi. Kaleme kadar ilerledim. Fakat insanlar kalemin olduğu yöne doğru daha da artıyodu. Kalemin praya gittim. Yine düşme numarası yaptım ve gerçekçi olsun diye elimi kaldırım sayesinde çok kötü bir şekilde çizdim. Adamlara geri döndüm. Çok şüpheli bakmıyorlardı. Kağıdı karnımın üstüne koydum. Kalrmle yazmaya başladım. Doğru cümleler bulmalıydım. Kağıdı 4-5 parçaya ayırdım ve hepsine aynı şeyi yazdım : Polisi arayın brn zorunlu bir canlı bombayım, lütfen etrafa bağırarak söylemeyin yoksa beni patlatırlar. İnsanlara çarpma numarası yaparak onlarla bakıştım ve kağıtları onlara verdim. Kağıtları vereli çok uzun zaman olmuştu fakat hiçbiyerden polis siren sesi gelmiyodu. Çaresi yoktu. Buracıkta ölecek ve bir sürü insan öldürecektim. Birden polis siren sesi geldi. Çoğunlukla korkup beni patlatacaklardı. Bişi yapmalıydım. Ani bir kararla bağırdım.
- Kaçın ! Ben bir canlı bombayım
Herkes kaçmaya başladı. Hemen çatıdaki adamlara döndüm. Beni patlatmak için düğmeye basıyordu ki yanındaki adam onu çekip ona birşey dedi. Adam endişeyle koşmaya başladı. Patlamaktan kurtulmuştum fakat bundan sonra ne olacaktı ? Bi anda benim bayağı uzağıma barikatlar döşendi ve polisler her tarafı sardı. Birkaç dakika böyle kaldık. Ben kendimi yere stmış kafamı önr eğmiş bir vaziyette duruyordum. Biraz sonra bir kadın geldi. Sanırım bir psikoloktu. Polislerin emriyle bana bayağı yaklaştı. Benimle bağırarak konuşmaya başladı.
+ Sen bir canlı bomba mısın ?!
O kadar sarhoştum ki çok peltek konuşuyordun.
- Abla beni kaçırdılar abla ! Abla dövdüler beni abla ! Abla yardım et abla ! Karnıma bomba koydular abla !
O kadar sarhoştum ki kurduğum cümleler komikti. Polis kadının yanına gelip çok kısık bir sesle " Bu o" dedi.
+ Senin ismin ne ?!
- Kerem abla. Abla yardım et abla ! Abla çok sarhoşum abla !
+bombayı sen mi kontrol ediyorsun ?!
- Abla çatıdaki adamlar vardı sizi gördüker korktular gittiler abla yardım et abla !
Abla polise döndü ve "duydumuz mu" diye sordu. Polisler beni alıp hastaneye gönderdiler. Bomba alındıktan hemen sonra beni karakola götürüp sorguya çektiler. Başımdan geçen tüm olayları eksiksiz anlattım. Sanırım brni suçsuz buldular. Beni sorgudan çıkardılar. Beni bir psikiyatrise götürdüler. Psikiyatris bundan sonra ne olacağını anlattı. Bunlar bi harikaydı ! Onların beni kaçırdığı günkü zamanlar için okula özel bir rapor göndereceklermiş ve eğitimim bölünmesin diye kaçırdığım derslerden özel hoca tutacaklarmış ve beni alkol alışkanlığı edinmeyeyeyim diye bikaç seans psikiyatris kursu alacakmışım. Bu duyduklarıma çok sevinmiştim. Hatta teroristlerin benim elimden aldığı telefonu operetörden kapattırıp içindeki bilgilere ulaşamayacaklarını söyledi. Bunlar çok güsel cümlelerdi. Beni eve bıraktılar. Babamla uzun bi süre sarıldık. Bu rve taşınalı 1 ay kadar olmuştu fakat ben daha bu evi yeni görüyodum. Babamla konuştuk ve onada herşeyi anlattım ve bundan sonra nr olacağını. Biraz uzun sürdü. Geceye yaklaşıyoduk. Erkenden yatmak istiyordum. Bu yüzden yatağıma gidip uyudum...
