Böyle Gitme N'olur

NEFRET EDİLEN ADAM !!

Can sıkıntısıyla sırama oturdum. Hoca içeri geldi. Selam verip yerimize oturduk. Oturur oturmaz müdür yardımcımız Yasin hoca tüm öğretmenleri toplantı sınıfına çağırdı. Sevinmiştim. Hoca çıkınca diğer kızların aksine pencere tarafına gittim. Alp ve tayfası ( okul onlara bu şekilde sesleniyor) sınıfta yoktu. Kapı birden açıldı ve içeri Alp girdi. Telaşlıydı. Yanıma geçip " Elif birşey söyleyeceğim ama sakın bağırıp çağırma , tamammı?" "Tamam!?" "Elif, baban burada. Seni Yusuf hocanın odasına çağırıyor.". Allah' ım kafayı yiycem. Ne işi vardı bunun burada. Birşeyler düşün hadi. Birşeyler bulamıyorum. " Alp'ten  yardım iste." iç sesim ilk defa haklıydı. " Alp n' olur birşeyler yap." " Elimden birşeyler gelmez güzel-" Nededi?  bismillahirrahmanirrahim
Ölüyom bennnn.

Hemen babamdan kurtulup Alp'le konuşmam gerekiyordu. Bende okuldan kaçmaya karar verdim. Neden boyle yaptın diye sormayın. Çünkü eğer babam gelirse kendimi tutamamyacak, bağırıp çağıracak ve sınıfın gözünden düşecektim.
Ben düşüncelerimde bogulurken Alp beni sarstı. "Hadi kacalim." Kızım sen kafayı mı yedin çocuğa hadi kaçalım denir mi. " " Bak Elif sağlıklı düşünemiyorsun.  Hadi babanın yanina gidelim.".
Alp babamı hic görmemişti. Girmemesini de isterdim. Birden kapı çalındı. Tam babam gelmesin die duaya başlayacakken o içeri girdi. "Elif , bir-iki saniye konuşabilir miyiz?" sesinde bi ciddiyet vardı. Kesin yine benimle yaşa gibi manyaklıklara başvuracaktır. "Gelmiycem baba." sesim çok kendinden emin çıkmıştı. "Elif hemen yanıma." Bana babam dahi olsa birini ses yükseltmesine katlanamıyordum. Ve içimde günlerdir saklanan hırçın kız kendini gösterdi. "Ben senin emirlerine uymak zorunda değilim. Şimdi çık git su sınıftan asabımı  bozma benim." Alp dahil herkes bana doğru bakıyordu. Çıt ses çıkarmadılar.
" Elif beni sinirlendirmek ben senin babanım ve istersem seni alabileceğini biliyorsun."
Bu bardağı taşıran son damlaydı. "Öylemi baba. Sen annemi terkettiğin gün beni de terkettin. Sadece formaliteden babam diyorum. Hem beni annemden ayırdığın  gün evi darmadağın edip ikimizi de öldürmemden korkuyorsun. O yüzden çık git. İstemiyorum ben sen gibi baba . Giiiiiit. Git.git."  

Sonunda içimdekileri döktüm. Ama sınıf ve sorularından nasıl kaçacağımı düşünüp dururken  Alp beni kolumdan tutup sınıfın dışına çıkardı. Bi açıklama yapmamı beklemeden sarıldı. Tek ihtiyacım olan şey buydu zaten. Sessizce sarılıp ağlamak. Ama ağlayamıyordum. Ben kimsenin önünde ağlamazdım. Biraz sakinlestigimi anlayan Alp beni karsısına alıp " Konuşmak istermisin diye sordu. Biraz iyi gelebilirdi konuşmak. Kafamı olumlu biçimde sallayıp karşısına oturdum. "İyimisin?" "Bilmiyorum, erken çıkalımmı??" " Olur izin alalım . Hem seni götürmek istediğim bir yer var. " çantamı toplayıp gelen Aslıya teşekkür bakışlarımı yoladım. Anlayışla karşılayıp sınıfa doğru gitti.

Alpten:

Elif'e babasının geldiğini söylediğim an çıldırmıştı.  Onun üstüne babası içeri girince iyice delirdi ve ağzına geleni saydı. "İşte benim hırçın kızım" diyen iç sesine en içten küfürlerimi armağan ettim. Ne yaptı etti babasını yolladı. Durdu. Ağlayacak gibi durduğu için onu sınıfın dışına çıkarıp sarıldım. Sanki buna ihtiyacı varmış gibiydi. Saçlarının kokusunu içime çektim. O kokuyu içimde hapsedim bir daha dışarı vermek istemiyordum. Ama olmuyordu işte. Onu her canım sıkıldıkça gittiğim uçurum kenerina götürecektim. Yusuf hocadan izin aldım. Anlayışla karşılayıp izin verdi. Elif'in elinden tutup okulun çıkışına sürükledim.
Gittiğimiz yer filmlerden çıkma gibiydi. Geldiğimizde Elif'in gözlerindeki ışıltı.görülmeye değerdi. Çok garip gözleri vardı. İnsanı içine hapsedip bir daha bırakmak istemiyor gibi bakıyordu. Uçuruma iki metre kala durdu. " Ne oldu." " Belki inanmayacaksın  ama yükseklikten korkuyorum." Ne yani, nerdeyse hiç bir şeyden korkmayan kız yüksekten mi korkuyordu? "Elini tutabilirmiyim, deyse yaklaşamam"  Aslında onun elini tutmayı seviyorum. O ince parmakları parmaklarımın arasında kaybolacak gibi duruyordu.  Ama bu ana fazla rastlanmazdı. Hemen "Olur" dedim." Uçurumunyanina gelince korkup geri çekilmek isteyince onu tuttum derken Ayağım kaydı. Tam düşecekken bi kaya parçasına tutundum ve yardım istedim. Elif yardim edemezdi çünkü insanlar korktuğu şeylere yaklaşmazlar.

Elif ten:
Alp beni çekmek isterken ayağı kaydı. Bağırdım . " Böyle gime N'olur . Aaaaaaaaalpppp." " Elif" O an dünyalar benim oldu. Alp düşmemişti.  "Yardım et" " Bekle Alp hemen yardim çağıracam. " Yetismezdi yardım. Usulca yanina gittim. Hadi Elif, sevdiğin çocuk için. Alp biraz zorlasam elini tutabileceği yerdeydi. Alnı kanıyordu. Elimi uzattım. Yetişemeyince biraz daha eğildim. En ufak bir yanlışımla uçurumun dibini boylardık. Sonunda Alp'in elini tutabildim.  Çektim onu. Hem de tüm gücümle. Sonunda yukarı çıkarabildim. Sarıldım ona çok korkmuştum. Oda bana sarıldı. Bu gün ne çok birbirimize sarılmıştık. "Korktum, " " Bende" " Hıııı salak kesin ben kadar korkmuşsundur. Aklım çıktı. Hadi yapamasaydım , çekemeseydim seni. " Ben ona kızarken vazo kırmış küçük çocuk gibi yere bakıyordu. Tam yanaklarını sılacakrım ki kendime geldim. Alnındaki yara kanıyordu. Çamtama yönelip Annemin zorla cantama yıktığı sargı bezi yara bandı vb. Malzemeleri çıkardım. Canım annem iyiki seni dinlemiştim. Alp'in yanina oturup alnını tentürdiyotlu bezle temizledim. Belli etmek istemese de acıdığı belliydi. Her sildikten sonra üflüyordum. Canım o benim , kiyamam ben sana oyyy aşkım. Cani acır da belli etmezmiymiş..." Çocuğu içinde öve öve bitiremezken yarasına bastırıyorsun , ayyy bu kız valla salak. " Benim bildiğim iç ses işlere karışır belki ama  kendine salak dermiydi?? Ayy valla Delirdim

Arkadaşlar yazabildiğim kadar yazıyorum ama  zamanım yetmiyor. Sizi çoooooook seviyorum.