KANLI KALEMLER

ÖFKE

Yarimin bir gülüşü vardı
Gülünce zaman durardı
Ellerim ellerine uzanamazdı
İncinecek diye korkardı

Gönül aldırsa ne aldırmasa ne?
Ne olursa olsun acıyor işte,
Çare yok mu hiç bu derde
Huzur yok ki hiç, ne ruhumda ne bedenimde

Derde yok hiç derman
Bu hayat acımasız, dedirtmez aman
Her hamlede kanar yaran
Ego sahiplerinin laflarıyla taran

Acı çekmek vazgeçilmez hükümdür
Her defasa sıkılan ümüktür
Çaresizlikten yakılan tütündür
Diyor şeytan, herkesin defterini dür

Acının insana kattığı zevk değil hazdır
Hak etmeyenlere takılan taçtır
Sormayın insanları, her birisi açtır
Derdi kaleme vurdum, yazıyorum kaçtır

Hayat denenden sizde var mıydı?
Gerçekten sevenler orda mıydı?
Bunları yazarken yine kalbim hastaydı
Bilmiyorum, belki de hiç bitmeyecek yastaydı.

Söyleyin bana mutluluk denen şey var mı?
Bence yok, bir insan tüm acıları 16 senede tadar mı?
Neydi ki başımızı döndüren
Dönen başımız değil dünya mıydı?

15. Senede tamamen ayılmıştım
16. Senede yorulup bayılmıştım
17.'yi Merak etmiyorum
Eminim ki yine boka sarmıştım

Karamsarlık, bende yer alan kötü bir huydu
Öldüren belki bu, dirilten ise bir umuttu
Çalışıyorum unutmaya,
Onu sorma zaten çoktan unuttu

Bak sonunda şeytana uydum
Dürüp defterleri, biraz uyudum
Uyanınca ne göreyim?
İlk defa huzurluydum

Yazdıklarım insanlar için saçmaydı
O güne kadar neden yazdığım sorulmamıştı
Sinirlendim bak şimdi
Tüfeğin namlusundaki saçma patladı.

Söyleyin bu dünyayı böyle yapan neydi?
Ben konuşunca herkes başını öne eğdi
Kaçıp giderken topuklarınız götünüze değdi
Küçükken bo boktan dünya, sanki daha iyiydi

Bakıyorumda kimseler beni görmemiş
Kalbim bu yaşta tüm acıları hislemiş
Ve birkez de olsa sevilmeyi istemiş
İnsanlar hiç kalp sesini dinlememiş

Hep vardı ego ve mantık
Yeter bu kadar hayat yorulduk artık
Su aldı bu gemi ve yeterince battık
Tüm insanlara birer çivi çaktık

Sizlere hayat gelir toz pembe
Affetmem seni hayat bin kez öpsende
Umursamam tüm insanları gömsemde
Anlamıyorsunuz değil mi, yine ne dediğimi

Bak yazdıkça daha bir sinirliyim
Aslında hepinizi teker teker gömmeliyim
Dünya ters dönünce sizide göreceğim
Sizler ağlarken ben güleceğim

Geleceğim hiç yok ki benim
Zorlukla doluydu geçmişim
Geçen gece neydi öyle
Bayılana dek içmişim

Saat sabaha karşı dörttü
Sahte hayatlar üzerinizi örttü
Hepinizi teker teker gömdü
Gelip yine gırtlağınıza çöktü

Satırlar vurdu sana kroşe
Vurunca kroşeyi oldu zevkten 4 köşe
Söyleyin, kim değil ki fahişe
Size gömerken düşmüşüm en dibe

Olsun sıkıntı yok alışığım
Düşüşler kankam, onlarla barışığım
Bebek denilecek yaşta hayatla tanıştım
Durmadım hiçbir zaman ve hep kapıştım

Yazdıkça öfkem geri geldi
Biliyorum sözlerim beyinleri deldi
Bayağı anlattım uzunca derdi
Süt çocukları 10 yaşına kadar annesini emdi

Laf yiyince deme bana ama
Şimdi gelip laf atma bana
Bir egoist daha doğdu
Bak pabucun atıldı dama

Bunların üzerine atamazsın laf
Bir kere ettim bir daha etmem af
Kullanıla kullanıla kalmadı zaaf
Sen kabe'de değil götlerin etrafında edersin tavaf

Aldılar benim tek varlığımı
Unutmak istemiyorum mutlu olduğum anlarımı
Neyse boşver, bir şey sormam gerekli
Kaltakları bir daha gömmeye lüzum var mı?

Yok çünkü boktan ibaretsiniz
Asla yapılmayacak ibadetsiniz
Tüm dünyaya ibretliksiniz
Beni insanlardan tiksindirdiniz

Bir saniyeliğine unuttum dertleri
Yine de kuramadım huzurlu hayalleri
Kasmıyorum, bunlar ev halleri
Fethediliyor insanlığın kaleleri

.....

Devamını bilmek istiyorsanız değerlendirmelerinizi lutfen yoruma yazınız ve begenen herkes lutfen "☆" tıklasın
Umarım seversiniz...