LOVE BEAT

UNWANTED

CHAPTER 3

I inhaled deeply before I got the guts to answer him.

"I am Maya..your nurse sir." I tried to speak as sweet as possible and smiled shyly. Sana makuha ng pa-cute ko.

But instead of soothing his aura lalo pang umasim ang mukha nito.

"Nurse? Sino naman nmay sabi sayo ng kaylangan ko ng nurse? Mang Kanor, paki hatid na lang pabilik siya." Galit n utos nito sa matanda.

"Hindi ko siya kaylangan." He added.

Parang may masakit na bagay ang gumuhit sa aking puso sa sinabi niya.

"Pero, Seb sabi ng tatay mo ay kaylangan mo ng nurse para matulungan ka niya sa mabilisan mong pag-galing." Malambing na pakiusap ni Aling Lourdes.

"Mabilis na pag galing? HINDI NA AKO GAGALING!"

Sigaw nito.

"Kaya palayasin nyo na siya dahil nag aaksaya lang siya ng oras dito."

"NO SIR! Sorry pero hindi ang utos mo ang susundin ko. Kundi ang order ng presidente. Ang sabi niya sa akin alalayan kita at yun ang susundin ko."

OMG! Where did I find that guts?

I will be dead by now..I should have just shut my stupid mouth.

"Ah talaga? utos ng president? Oh sige...pag bibigyan kita. Kung tatagal ka!"

Sagot nito na may pang hahamon.

He devilishly smirked at me...which send me chills down to my spine and hindi ko lang alam kung sa takot o dahil...that is just so hot.

Arhhhhggg.

I have been pulling my hair off for a minute now.

I am in a bad situation at dahil ito sa pagiging impulsive ko. I want to leave when he challenge me back in his room pero gusto ko rin mag stay. Matapos kasi ang nakita ko, hindi ko yata kakayanin na umalis na lang ng ganoon ang sitwasyon ni Seb.

Gusto ko siyang tulungan.

I want him to know that there is a hope that he could walk again.

I heard a light knock on my door. Si Aling Lourdes.

"Hija, ayos ka lang ba?" Nag aalalang tanong niya sa akin.

"Opo. Ayos naman ako. Sanay naman po ako nasisigawa ng pasyente."

"Ganoon..Hindi naman ganyan parati si Sebastian. Kaya mapapag pasensyahan mo iyon."

"Sana nga po."

"Oh tara muna sa baba. Ililibot muna kita para naman ma at home ka rito." Anyaya niya sa akin.

Nilibot naming ang boong kabahayan. Walang masyadong display rito ang sabi ni Aling Lourdes hindi raw mahilig sa palamuti si Seb at hindi rin ito artistic.

Gusto raw nito ang simple lang na bahay para mas mabilis malinis.

Sa kusina naman ay kumpleto sila ng mga kagamitan. Maluwang ito at parang ang sarap dito mag luto. May maliit na Veranda sa likod ng bahay at may maliit na pond ng koi fishes.

Sila daw ang mga pet ni Seb.

Napansin ko naman ang mga maliliit na cactus na naka helera sa sahig ng beranda.

Collection daw ito ni Seb.

Sa taas naman ay may tatlong malalaking kwarto at may mini library. Madalas daw sa library si Seb ayon kay Aling Lourdes.

Mag katapat naman ang aming kwarto. Para kung may emergency ay agad ko itong matugunan.

Sumilip kami sa library pero wala ito roon.

Ibinigay sa akin ni Aling Lourdes ang mge niresetang gamot ng Doctor kay Seb. Once a week raw ay dumadalaw ang attending physician nito na nag rekuminda sa akin.

He is Dr. Franco Uy, dati kong professor. Sa kanya ko nalaman na nangangaylangan ng private nurse si Seb ng minsang nag kita kami sa London.

Hindi naman na sana nito kakaylanganin ng nurse pero nalaman niya na hindi ito nag co-comply sa gamutan at minsan inatake ng severe lumbar pain.

Kaya mas mabuting may attending nurse ito 24/7.

Natapos na kami managhalian at si Seb naman ay sa kwarto nito kumain. Hirap kasi itong bumaba ng hagdan kaya madalas ay sa kwarto ito kumakain.

Oras na ng bigayan ko ng gamot at mula ng nag trabaho ako bilang nurse ngayon lang ako kinabahan na mag bigay ng gamot sa pasyente.

Nakaka apat na yata ako ng katok sa pinto nito pero wala parin suma-sagot. Sinubukan kong buksan ang pihitin ang door knob at nalaman na bukas pala ito.

"Sir Seb, papasok na po ako." Pag papaalam ko bago marahan humakbang papasok ng kwarto.

Tuluyan na ako naka pasok ng silid pero hindi ko matanaw si Seb dahil may kadiliman sa lood. Matatas na puno kasi ang nasa labas kayat hindi maliwanag ang pasok ng araw sa binatana.

Napukaw naman ang tingin ko sa nag iisang bintana na pinangagalingan ng liwanag sa silid at doon ko naaninag ang mahimbing na natutulog na si seb sa wheel chair nito at may hawak na malalaglag na na libro.

Sa lamesang malapit rito ay naroon pa ang tanghalian niyang hindi pa nagagalaw.

Dahan-dahan naman akong lumapit sa kina-uupuan niya.

Gusto ko lamang makita ng malapitan ang mukha niya. I feel like there is an invisible energy that drawing me near him.

He sleeps peacefully and at this angle he looks so harmless.

Nalimutan ko agad yung nakakatakot na Seb na nasaksihan ko kanina.

He is now back to the Seb I met four years ago. That mysterious but sweet Seb whom I admire.

"Tuk"

A sound broke the silence of the room.

Tuluyan na nalaglag ang librong hawak ni Seb sa sahig.

Dali-dali akong lumuhod at kinuha ito balak ko sanang ibalik ito sa kamay ni Seb ngunit ng pag-tingala ko..isang nakasimangot na lalaki ang nasilayan ko.

"Sinong nag sabi sayo na pwede kang pumasok sa kwarto ko?"