;';';';';' A/N. Dusss. Als er iets in het engels gezegd word dan typ ik dat in het nederlands. Jaaa? Okeeee. VOTEVOTEVOTE :D ;';';';';';';
De glimlach is niet van mijn gezicht te toveren als ik door schiphol loop. Al die jaren was ik dit al van plan en dan ligt het nu zo voor de hand. In Engeland studeren. Ik loop naar de balie om mezelf in te checken en mijn koffers af te kunnen geven. Als ik ze heb neergezet vraagt de vrouw naar mijn papieren. Ik doe mijn tas open om er naar te kunnen zoeken maar mijn ogen flitsen snel omhoog.
Gillende meiden stemmen overal te horen, cameraflitsen verlichten de hal van schiphol. Mannen in zwarte kleding om een jongen met een zwarte zonnebril. Ik sta bevroren op mijn plek, ogen gericht op die ene jongen. "NIALL, NIALL!" is het enige geschreeuw dat ik hoor. De groep van meiden word groter en groter. Dit kan niet waar zijn.
"Mevrouw? Hallo?"
De stem van de vrouw achter de balie schud me wakker. Ik kijk haar aan, zonder iets te zeggen.
"Uw tas ligt op de grond." zegt ze en wijst naar beneden
Ik kijk omlaag en vind mijn tas open op de grond met spullen eromheen.
"Oh, s...sorry." weet ik eruit te brengen en ga op mijn hurken.
Ik grijp mijn spullen bij elkaar en stop het in de tas. Als ik weer opsta overhandig ik de vrouw de papieren waar ze eerder om gevraagd had. Die lagen namelijk ook ergens op de vloer.
Ze bekijkt mijn papieren, voert wat dingen in en knikt dan vriendelijk naar me.
"Het is goed. Fijne vlucht." zegt ze.
"Dankuwel." zeg ik en loop weg. Op naar de wachtruimte.
~~~
Niall. Hij blijft in mijn hoofd zitten. Wat deed hij nou weer hier? Wat deed hij eigenlijk in Nederland?Stiekem hoopte in natuurlijk wel dat hij in het zelfde vliegtuig zou zitten. Kom op. Ik ben en blijf een meisje. Maar zo dicht bij hem zijn is al een raar gevoel.
Ik scrol nog een keer door mijn berichten voor dat ik het vliegtuig in mag stappen.
Als ik tegen mijn moeder en Tanisha heb gezegd dat ik vertrek, en op overige berichten heb gereageerd doe ik mijn mobiel alvast uit.
Ik sla m'n tas over mijn schouder en maak me gereed om in het vliegtuig te stappen. Als er omgeroepen word dat de vlucht naar Londen gereed is voor vertrek, sta ik op en loop richting het vliegtuig. Ik loop door de lange gang richting het voertuig en kijk door de raampjes naar buiten.
"Tot ziens Nederland." mompel ik en kijk snel verschrikt om me heen. Hopend dat niemand mijn domme gemompel gehoord heeft. Gelukkig loopt iedereend gewoon door en word ik niet raar aangekeken.
Als ik weer voor me kijk gaat er een kleine golf van zenuwen door m'n lichaam.
Ik heb het einde bereikt.
~~~~
Ik knik vriendelijk naar de piloot en overhandig mijn ticket als ik het vliegtuig instap. Hij bekijkt de ticket en zegt dan dat ik mijn plaats mag gaan zoeken. Ik knik nogmaals en loop verder het vliegtuig in. Het is vrij rustig, en ik was een van de laatste passagiers die nog instapte dus zo druk zou het wel niet meer worden. Ik had ook helemaal geen zin in een drukke reis. Deze stilte kon ik wel gebruiken.
Ik baan mijn weg naar de stoel ergens achterin het vliegtuig. Tot mijn geluk waren alle 3 de stoelen vrij en ik liep er al lachend naar toe. Ik drop mijn tas in de luiken boven in, en ga zitten aan de plek naast het raam. Ik sluit mijn ogen voor 3 seconden en open ze dan weer. Er komt weer een lach op mijn gezicht.
"Attentie." klinkt de stem van de piloot door het vliegtuig. Ik kijk op. "De reis word vertraagd met 10 minuten. Excuses voor het ongemak." Een paar mensen beginnen met elkaar te smoezen.
Ik kijk om me heen, afvragend waarom we vertraging zouden hebben. Er zijn zeker al dik 5 minuten geen mensen meer ingestapt en voor de rest werd er niks vermeld. Ik sta op van mijn plek, leg er voor de zekerheid een blad neer, en loop naar de stewardess.
"Mag ik u iets vragen?" zeg ik en ze draait zich om naar mij. "Waarom heeft het vliegtuig vertraging?"
"We wachten op nog een passagier." antwoord ze, en ik knik.
Ik loop bedenkelijk terug naar mijn plek. Wachten we nou serieus 10 minuten langer op 1 passagier? Je hoort op tijd te zijn voor je vlucht en anders is dat gewoon heel erg jammer voor je. Welk persoon op de wereld is er nou weer zo goed om een vluch-....
Mijn gedachten worden onderbroken door gepraat aan het begin van het vliegtuig. Ze praten niet nederlands. Engels. Maar 1 stem met een Iers accent.
Niall.
;';';'; Hahaha dat was te verwachten he? Lees in de volgende chapter hoe smooooth te vliegtuigreis gaat hahaha xo Abby;';';';';

JE LEEST
Styles
FanfictionAls Amber de brief door de bus krijgt met het goede nieuws dat ze in Londen mag gaan studeren kan haar geluk niet meer op. Ze heeft er naar toegewerkt en dan is het haar eindelijk gelukt. Al snel kan Amber het studentenleven beginnen in haar eigen a...