Frustrerend keek ik naar Ilham en Samir en wachtte totdat er iets zal gebeuren, maar er gebeurde niets, ze namen afscheid van elkaar en ieder van hun ging een kant op. Ik keek naar Rania en dwong m'n eigen niet naar Samir of Ilham toe te gaan, wat heel moeilijk was. "Gaat het schat?" zei Rania tegen me. "Jawel schat het gaat wel". De dag was voorbij en wij de bel ging met het teken dat we mochten vertrekken. Ik wandelde naar de bushalte terwijl ik een paar appjes las. Ik was 100m ver van de bushalte en vanuit die oogpunt leek de bushalte leeg te zijn. Eens ik aankwam bij de halte stak ik mijn gsm weg en schrok bij het zien van Samir.
Ik was zenuwachtig aangezien we nooit veel spraken en het feit dat ik een grote crush op hem heb. Hij keek naar me en glimlachte terwijl ik ook naar hem keek. Ik was verbaasd van het glimlach en glimlachte snel terug en keek weer weg. "Hoe laat is het Chaima?" vroeg hij. "16:34u" antwoord ik terug. "Hier staat dat de bus pas om 16:50u komt, dat wordt lang wachten." zei hij. Ik knikte en zei niets. Ik hoop dat hij mijn hart niet kon horen botsen, wat zal dat gênant zijn. Tot mijn verbazing zagen wij iemand aankomen...
