Daar stonden we dan, met z'n drieën aan de bushalte. Ik, Samir en Ilham. Ik was best nieuwsgierig om te zien of ze met elkaar zouden spreken, maar dat was niet het geval. Van een oogpunt zag ik dat Samir oordopjes in zijn oren had gestopt. Maar de grote vraag bleef: Waarom praten ze niet? Omdat ik erbij ben? Of omdat ze nooit praten? Maar dat kan niet, want in de ochtend spraken ze nog tegen elkaar... Ilham kwam uiteindelijk naast me staan. Ze keek me aan en begon te spreken:"Chaima"
"Ja?" zei ik geschrokken. "Alles goed?" zei ze met een spontane glimlach naar me. En zo begonnen we een gesprek die eigenlijk best wel leuk was, en het zou me ook goed doen om bevriend met haar te worden zodat ik weet wat er speelt tussen haar en Samir. Plotseling zien we de bus aankomen en we stapten in. Ilham ging zitten en ik ging naast haar zitten omdat ze het vroeg. We zaten daar en we spraken verder. "Ik moet bij de volgende afstappen" zei ze tegen me. "Oh is goed" zei ik aardig terug. "Weet je geef me je app dan praten we straks verder" zei ze tegen me. Ik gaf haar mijn app en ze ging weg. De bus was al heel druk geworden en aangezien dat de plaats naast me al vrij was kwam iemand naast me zitten. Ik was best zenuwachtig omdat hij naast me was komen zitten...
