Samir kwam al uit de badkamer en ik had me al klaar gemaakt om te gaan eten. "Zullen we gaan" vroeg hij. "Ja is goed" antwoordde ik. Op dat moment voelde ik plots niks meer voor hel, ik was emotieloos. Eens wij beneden waren ging ik zitten en kwam hij voor me zitten.
••Samir's perspectief••
Ik ben goed op weg. Ilham had me geappt dat ze al vriendinnen was geworden met Chaima. Nu moet ik haar zover krijgen om mij leuk te vinden zodat ik haar pijn kan doen zoals ze bij mijn neef Ilyas deed. Ilyas was er kapot van, dus ik verdwijn niet van deze aarde totdat ik wraak heb genomen op haar. "Zeg Chaima, vermaak je je een beetje?" zei ik charmant. "Ja hoor" zei ze kortaf. Wat is er met haar? Waarom doet ze zo? Ik moet haar vertrouwen winnen. "Samir, daarjuist, toen ik zei wat onze ouders ervan zullen vinden dat wij tot morgen gingen aankomen, deed je vreemd.." zei ze. Ik legde mijn blik neer op de grond en wachtte totdat ze iets zei. "Samir, vertrouw me, wat is er met je?" zei ze met een verdrietige stem. Dit was mijn moment om haar vertrouwen te winnen.
