Mavi Rüya

Merhabalar bu yeni ve ilk hikayem biraz garip ve gizemli bir şeyler yaratmaya karar verdim.Bu yüzden birkaç bölüm kafa karıştırabilir.Beğenmeniz dileğiyle..xx

 

'Biraz ilerledikten sonra o donuk maviliği gördüm,buz gibi kanımı donduran mavilik..'gözyaşlarımın akmasının sırası değildi şimdi, gözlerimi uzun bir süre karşıdaki beyaz duvara diktim.Çiğdem Hanım bir hanımefendi edasıyla karşımdaki koltuğunda oturuyordu.Önündeki kağıtlara bir şeyler yazdıktan sonra kafasını kaldırıp bana döndü.

'Bazı rüyalar bilinçaltının yansımalarıyla oluşur.Yaşadığın olaylar bilinçaltında kötü izler bırakmış olabilir ,etkilendiğin olaylar,kavgalar...?'tepkimi merak eden bakışlarıyla.

Ölü bir beden,bilmediğim bir yer..Bilinçaltım fena halde kötü oyunlar oynuyordu yada deliriyordum.Zorla geldiğim bu psikolog servisi ve karşımdaki meraklı gözler düşüncelerime hiç iyi gelmiyordu.Bu ürkütücü rüya kesinlikle izlediğim korku filminin eseriydi.Karanlık korkusunu daha geçen yıl yenmiş,ayrıca geçen gece korku filmi izlemiştim.Şimdide bir psikoloğun karşısında olmam hiçte tesadüf değildi. Çiğdem Hanım bakışlarını dahada etkili halde bana çevirince bir şeyler söylemem gerektiğine karar verdim.'Geçen gece bir korku filmi izledim, baya kötü karakterler vardı.İyiyim ben cidden. Bugünlük  bitirebilir miyiz?' konuyu kaç açıyla döndürdüm bilmiyorum ama attığım masum bakışların ikna yeteneğine güveniyordum.'İlk günden sana şans tanıyabilirim, bir şey olursa beni bu numaradan arayabilirsin Durucum'dedi elindeki aramayı hiç düşünmediğim kartını uzatırken.Kartı çantama atıp büyük bir çeviklik gösterisiyle kendimi dışarı attım.Bu sakinlik dolu bina insanı germekten başka bir işe yaramıyordu.

İçimde tarif edilmeyecek bir boşluk hissediyordum.Acı vermiyordu tam aksine mutlulukta ruhsuz bir boşluk.O rüyadan sonra dahada hissedilir olmuştu,dahada büyüyor gibiydi.Nereye gittiğimi bilmeyen zihnime ayaklarım yön verip sahile götürmüştü.Banklardan birine oturup ürkek bakışlarımı denize doğrulttum.Öyle garip geliyoduki deniz tıpkı o gözler gibi donuktu , huzura çeken yanı bir o kadarda korku salıyordu.İçine çeken huzur bozan telefonumun zil sesi oldu.Elimi çantama atıp telefonu çıkarttım.'Nerdesin?' Mine'nin ciyaklayn sesiydi bu.Üniversiteye başlamadan önce sınıfça takılacaktık ve ben rüyalar,psikologlar,anne baskıları derken her şeyi unutmuştum.'Annemin emirlerini tamamladım ve yalnız kalmak istiyorum Mine.'dedim konuşma havası olmayan sesimle.

'Sen iyi misin Duru?Annenle kavga mı ettin?Sesinde tuhaf geliyor.'Neden sesim böyle çıkıyodurdki benim.Saatlerce çığlık atmışım gibi yorgundu.Eve gidip dinlensem iyi olacaktı.'İyiyim Mine.Merak edilecek bir şey yok, yarın konuşalım'telefonu her zamanki klasiklerimle yüzüne kapattım.Ne kadar hoş bir durum olmasada bundan keyif aldığım anlar vardı.

Taksiyle eve geldim, annemin soru dolu bakışlarına tutulmadan odaya sıcak bir duşa attım kendimi.Sorularından kaçtığım tek yoldu.Sıcak suyun kendimi iyi hissettiren şeylerin başındaydı.Biraz gevşeyip üzerimi değiştim.Kıvırcık saçlarım dahada kıvrılırken onların bu halini bozmak istemeyip açık bıraktım.Yatağıma uzanıp uyuma numarlarımı denedim.Ama garip Duru ile tanışın gündüzleri uyuyamam.Yatakta sağa sola dönerek yine o ruhsuz hissettiğim duyguların esiri oldum.Bir rüyaya neden bu kadar takıyordum ki?Deliriyordum...Kesinlikle deliriyordum.Çiğdem Hanım'a korku filminin etkileri olarak zırvalasamda böyle olduğuna inanamıyordum.Annemin 'Yemek hazır' bağırışlarının kurtarıcım olacağı hiç aklıma gelmemişti.Düşüncelerimi orda bırakıp masaya gittim.Yemekle  resmen bakışmalarımdan annem halimi anlamış olacak ki çatalını masaya bırakıp bana döndü.'Çiğdem Hanım sana iyi gelir diye düşüyordum.'dedi imalı sesiyle.'Oraya gitmek istemediğimi biliyorsun,sırf senin için rahat etsin diye gidiyorum.'dedim.Bana yaklaşıp masanın üstündeki elimin üstüne elini koydu.'Zor bir dönemde olduğunun farkındayım.Sınavlar derken birden üniversite hayatına atılacaksın.Ne kadar korktuğunu anlayabiliyorum.Zihnini bunlarla yormana izin vermezdim.'Bir de yeni okul,yeni ortam olayları vardı.Yıllardır peşinden koştuğum mesleği kazanmam bugünlerde beni gülümseten tek şeydi.İç mimarlık..İnek derecesinde olmayan bir normal sayılan bir lise hayatı geçirmiştim.Annemin bu konuyu dahada uzatacağını biliyordum.Konuyu yine ani değişimlerle babama getirdim.'Babam bugün gelmeyecek mi?'dedim.'İşleri uzamış,yemeğe yetişemeyeceğim dedi,ayrıca psikolog meselesinde benle aynı fikirde bilmiş ol.'Oflayarak bakıştığım yemeğimden birazını mideme indirdim.'Odamdayım'diyerek stres dolu ortamdan kaçtım.Erken uyumayan biri olarak soluğu bilgisayarımın karşısından aldım.Tumblrda yine reblogun zirvelerine ulaştıktan sonra Çiğdem Hanım'ın söyledikleri aklıma geldi.Arama motoruna 'Rüyalar ve Bilinmeyenler'yazıp arattım.İlk çıkan sayfayı açtığımda okuduklarımı anlamam için biraz süre geçmesi gerekiyordu.Bu doğru muydu?

'Rüyamızda sadece bildiğimiz yüzleri görürüz: Bazen rüyalarımızda bir sürü yabancı insan görebiliriz ancak bunlar aklımızın bir uydurması değildir. Zihnimiz yüzler yaratmaz. Rüyada gördüğümüz yüzler hayatımızda karşılaştığımız ama hatırlamadığımız ya da kime ait olduğunu bilmediğimiz yüzlerdir.'