A Breath of Faith

Chapter One - Meeting a Guy with Issues

Chapter One

FLU. Sino ba ang may gusto 'nun? Especially kung healthy ka all through the weekdays tapos sa Sabado may flu ka? What I mean is there weren't signs. Hindi ako nagkasipon o ubo. Wala akong kakilala na meron 'nun ngayon. Sucks lang. Flu na parang kabote.      >.<

"I need aspirin. I can't take it," sabi ko at tapos ay tumayo. Nakahiga lang ako sa sofa.

Kahit na parang umiikot 'yung paligid ko ay nagpilit pa rin akong naglakad patungo sa kusina. 'Yung kumot ko ay nakasampit sa balikat ko, nakapantulog pa rin ako tapos ang gulo-gulo ng buhok ko. Hitsurang may sakit talaga na nasa dead end na.

"You just took one, Iz. I don't think--"

Nilunok ko 'yung aspirin.

"Whatever."

Nilingon ko si Vis. I smiled weakly at her. Roommate ko ito. Share kami sa maliit na apartment na inuupahan namin. Kaklase ko siya at mga two years ng kakilala.

"You can't get overdose with aspirin, Vis."

"You can't?"

"Yeah, I think."

"You're not sure?"

I shrugged and walked back to the sofa. I dropped dead. Then realize that was stupid. Napaungol na lang ako ng umatake ang sumasagitsit na headache ko. Nasabunutan ko ang sarili ko. Sucks lang talaga. >.<

"You should eat something, you know," sabi ni Vis. Busy ito sa pagma-manicure sa isang tabi.

"Do we have food here?"

"Yeah, we don't."

"Thought so."

I tried to sleep and praised the Lord when I succeeded.

Nang magising ako ay madilim na sa labas. At gutom na gutom na ako. >__<

Wala na si Vis sa bahay. Sanay na ako 'dun. Mabuting kaibigan ito pero really, you can't rely on her at times like this.

Meaning, ako ang bibili ng pagkain ko.

--------------

Nagsuot lang ako ng jacket at lumabas ng bahay. May hindi kalayuang drug store/convenient store dito sa village namin. I need food and a lot more aspirins.

Madilim na at malamig sa labas ng apartment. Hindi ko alam kung malamig dahil may sakit ako o malamig lang talaga dahil October na.

Hala. Ano kayang oras na? Wala ng tao sa daan. It's a bit creepy.

Pagkapasok na pagkapasok ko sa store ay sinulyapan ko agad ang malaking wall clock nila. 9:38 pm.

No wonder gutom na talaga ako. 'Yung kinain ko 'nung tanghalian ay Piattos lang. I went and picked out some chips at dahil nga may sakit ako--cookies. Health-concious ako 'no?

Tiningnan ko 'yung laman ng wallet ko. One hundred fifty pesos and twenty five centavos. Wala tayong magagawa. Dukha ako eh. Ibinalik ko 'yung ibang chips na bibilhin ko na sana dahil nga kailangan ko pang bumili ng gamot. 

Naglakad na ako papunta sa counter kung saan nandun din iyong drug store. Nagsalubong ang kilay ko at napahinto sa paglalakad ng makitang nagtatalo 'yung matabang pharmacist 'ata at 'yung customer nitong lalaki.

Tss! Mga tao talaga. Peace not war people! =__=

"Like I said, I can't give you this drug without prescription," nanggagalaiting sabi 'nung pharmacist dun sa lalaking nakaitim. Addict 'ata.