A/N: This chapter is dedicated to my friend, AJ J. 😍 Thank you for triggering my wattpad feels a while ago and I finally decided to continue writing this unfinished short story. 😂😍 Enjoy reading :)
To all my readers, sorry for being out of the world for over a year. Lots of things happened. 😢 It's time to come back :)
-aybvulnerable
CHAPTER 2
"Manong, bilis pa po! Mage-8:30 na po T______T" natataranta kong sabi kay Manong Larry
"Opo Ma'am. Malapit na po tayo."
Biglang nagring ang phone ko
*Maybe its true
That I can't live without you
'Cause baby two is better than one*
Si Rusty.
"Hello."
"WHERE ARE YOU NOW?!" medyo malakas yung pagkakasabi ni Rusty kaya meyo nalayo ko yung phone sa tenga ko. Grabe naman to. Road Manager ko lang bes?
"Hey! Nakakabingi! Malapit na ako promise. Nagsstart na ba?"
"OO. AT IKAW NA ANG SUSUNOD NA TATAWAGIN!"
"Like.. WHAAAAAT?!"
No. I can't be late like this. Ugh Aly why would you do this? Can't you be a little responsible about time especially at times like this?
"Run for your life Aly! Its now or never! ILABAS MO NA LAHAT NG ADRENALINE DIYAN SA KATAWAN MO AND RUN! Bye."
Then he ended the call.
"Manoooong! T___T" baling ko agad kay Manong na mangiyak ngiyak na.
"Andito na po tayo Ma'am."
Without saying a word, I left the car so fast.
Di na nga ako nakapagthank you kay Manong Larry eh. Ah basta mamaya nalang.
Nakarating na rin ako sa wakaaaaaaaas!
May mabunggo akong babae na nasa harap ko.
"Ouuuuch!" sabi ng babaeng nakapink floral top na nakamini-skirt at nakaheels. Siya yung nabangga ko.
"So-Sorry!! I'm in a hurry. Bye!!" wala sa utak ko yung Bye na yun ah.
Malapit na ako....
Konti nalang!!! Kita ko na yung auditorium oh.
"Gotchaaa!!"
Pagpasok na pagpasok ko.
Pangalan ko agad ang narinig ko.
"Next. Aly Mussette Fernando, you may now proceed to the stage."
Ang haggard ko pa tapos aakyat na ako kaagad sa stage? :3 Bahala na.
Nakita ko agad si Rusty na kumaway sa may audience at nakangiti sa akin. Nagthumbs-up siya sa akin.
Nasisilaw ako sa stage. Wala akong makita nung nasa gitna na ako. Nakatutok kasi sa akin ang spotlight. Although hindi naman ganun kaliwanag pero, yun talaga ang makikita ng vision mo. Maliwanag.
Madaming tao sa loob ng auditorium, pero hindi naman yung punung puno.
*dug.dug.Dug.dug.Dug.dug*
BINABASA MO ANG
Hinge Melodies
ContoBy aybvulnerable 2015 A/N: Ang mga taong nabanggit, establishimento at mga lugar ay pawang kathang isip lamang (fictional) Unang una sa lahat, gusto kong pasalamatan ang Diyos sa katalinuhang ipinagkaloob Niya sa akin upang mabuo ang kwentong ito. P...
