BEN ŞAİRİM
Küçük tekne yığınlarında, o tozlu raflarda, o çamurlu sokaklarda yazıyorum.
Ben kendimle yüzleşemediklerimi, sizin anlatmak isteyip de anlatamadıklarınızı yazıyorum.
Bazen salıncakta sallanır gibi, bazen şarkıdaki ritmi arar gibi.
Bazen bir aşığın göz bebeklerindeki duygu oluyorum.
Ben, şairim!
Korkusunu üzerine giymiş, Cesaretini iç cebine saklamış
Mutluluğunu sıcaklığında aramış kelimelerde kayboluyorum.
Zifirî karanlıkta hep bir aydınlık varmışcasına yoluma koyuluyorum.
Yanımda bir defterim, bir kalemim ve de yığınla cümlelerim.
Ben, şairim!
İçinde sevgi birikmiş bir göl, Bardaklarından nefret taşan su.
İçinde esareti de, cesareti de yaşadığımız hayat.
Beni şiirlerimden, sözlerimden alıkoyma!
Ben, Şairim!
VAZGEÇTİM
Eskidendi o belli başlı sevgi zuhuru.
Sevgininde vardır onuru gururu.
Bırakır gider sevdiği herşeyi,bulur başka şeylerde huzuru.
Aramaz bazı şeyleri görür (Fuzuli).
Yara kapanınca izi kalır zamanla geçer.
Sen değil alın yazın seçer.
Izdırap duyduğun şeyler sorgular meziyetini.
Bilen bilir bilmeyene bildirme kıymetini.
Ardına bakmadan gelir gitme vakti.
Dönüşü olmaz bu gidiş (Baki).
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sabrı Tükenmiş Adam
PoetryEğer köşe başında yalnız bir adama denk gelirseniz oturun konuşun onunla orada birikmiş anılar,üstü tozlu ayrılıklar,içinde fırtınalar kopan bir adamdır o. Zira bunu yapmazsanız bir gün oradaki siz olabilirsiniz.Sevgilerimle...
