Love Me or Leave Me

Chapter 5

Mika's pov

Hindi ma process ng utak ko lahat ng mga nangyayari ngayon, hindi ko malaman kung anong dapat kong gawin, ang hirap hirap para sa akin na ang lalaking minahal ko na pinaniwalaan kong patay na at pinagluksaan ng mahabang panahon ay buhay naman pala. Anu bang masama sa pagmamahal??
Hindi matanggap ng sistema ko lahat lahat. Lahat ng nakita ko at nalaman ko mula kay mommy hindi ko makalimutan.

"I'm really scared that time because you're my only daughter and you are informed that we don't want to lost you right? We goes to the hospital, as fast as we can, but then sumalubong sa amin yung doctor mo saying that you're already good succesing the operation of your heart which gave us hope, a second chance for you live. Andun si ian, he's always there beside you, not living you for a long period of time. He waits for your awakeness because thats what he wanted. And for that long time, he never goes out nor leaving you. Always thinking not to leave you until you are in good condition, but then for almost 3 days hindi ka pa din nagigising, he look so pale for 3 days he never eat too much nor sleep, naaawa na kami sa kanya so we decide na pauwiin na muna sya to take some rest just to put out his tiredness and depression.

Kinabukasan ng umaga, a news saying sinugod si ian sa hospital came to us. Her parents said that he had an accident, nabungguan daw sya ng truck. Seeing your friend is really a bad idea, you can't figure out if it is him or he's still alive or what?!, hindi nakaya ng specialist dito na gamutin sya so that his parent decide to send him in america para doon ipagamot, 4 days ang nakalipas her mother call me saying na nagawan doon ng paraan na gamutin sya but he has an amnesia, and now he doesn't know you

I did't told you all the stories dahil natatakot ako sa maaaring maging reaktion mo o maging epekto nito sayo, kaya pinalabas ko na you have undergo heart transplant and you have a donor which is him. I make a letter at pinalabas kong it's from him kaysa malaman mo na hindi ka nya kilala dahil may posibility din na hindi na sila bumalik dito at para hindi ka na rin umasa pa. Please forgive me, my daughter."

Every words are trying to sink and process in my mind, those words that killing me inside, giving me different expression specially the saying "i don't know what to do". Maybe a lot of time is not enough for me to understand that kind of situation, i'd rather find my unknown self first before trying to access every bit of information i have and will know.

They should have told this to me before everything got complicated. Time runs so fast and now that " everything is i don't" all of it came back like there's nothing happened. Before that " i wanted it all" happen, nothing came! Walang nagparamdam! Walang nagpakita! Ngayong nakamove on na ako, ngayon kinalimutan ko na!, ngayong ok na ako, tsaka magpapakita at dadating! Pagkatapos ng matagal ng panahon ng pagkakaluksa ko sa isang taong hindi naman pala patay! Kahit nagmumuka na akong tanga kakamukmok at malapit ng mabaliw dahil hindi ko matanggap yung mga nangyari! Babalik sya ng hindi ako kilala at ako nanaman itong si walang alam na may amnesia pala sya!

Nagmahal akong muli, panibagong lalake na nagparamdam sa akin totoong pagmamahal, akala ko sasaya na ako yun naman pala hindi! Iiwan din pala ako! Kung kailan mahal ko na tsaka ako iiwan! Shit happens everytime i love.

Gusto kong magalit sakanya, pero hindi ko magawa dahil wala syang kasalanan, he never wanted na mangyari yoon sa kanya, na masagasaan sya and in that day ay galing pa sya sa hospital kung saan ako ang nandoon. Hindi nya gusto na masagasaan sya o magkaamnesia man kaya wala akong karapatang magalit sa kanya dahil hindi nya kasalanan kung iba ang nalalaman ko tungkol sa kanya!.

It's not his nor my parents fault, they just want to protect me, gusto kong magalit pero hindi ko malaman kung kanino dapat maybe because hindi ko matanggap yung mga nangyari kaya hindi ko magawang tanggapin nalang!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

I'm trying to gain some information about what happened and i want to visit him too, so that i'm here in their place.

I push the doorbell kaya naman pinagbuksan ako ng katulong nila, kilala na ako dito pero bago man lang ako makapasok ng bahay nila, sinalubong na ako ni tita jenny which is ian's mother.

I greeted her "good morning po tita" then beso. Iba ang tingin nya sa akin ngayon hindi ko mawari kung ano.

"Long time no see...... Mika, how's your disease?"

" nag success naman po yung operation.Uh-hmm nasan po pala si ian?" Nagaalangan ko pang tanong, nagiba ang expression nya,

" he's good now-no he's better than before. And btw, ayaw ko ng patagalin ang paguusap natin. I would like you to know na hindi ko nagustuhan ang nangyari noon, bilang isang ina inalala ko ang kapakanan nya, hindi mo alam ang naramdaman ko noon at wala akong ibang masisi kundi ikaw! Malapit na akong mawalan ng pagasa, kung hindi dahil sayo hindi sya masasagasaan at magkakaroon ng amnesia, ngayon aaminin ko na may galit ako sayo pero hindi noon maiaalis yung pinagsamahan ninyo ni ian noon at lahat ng pagtulong na ginawa mo sa kanya.

Alam mo bang noon palang ay ikaw na ang gusto ng anak ko?" Napatango nalang ako

" alam mo rin na may amnesia sya?" Tumango ulit ako bilang sagot

" ngayon dahil sa sakit nya hindi ka na nya kilala, nung simula maski ako nahirapan sa kanya dahil maski ang sarili nya hindi nya kilala,, hindi kita kinwento sa kanya dala ng galit ko sayo tingnan mo sya ngayon, halika pumasok ka"

Pumasok ako sa loob at naabutan ko sya sa sala kasama ang isang babae, maputi, matangkad, maganda. Silang dalawa nagkakatuwaan, nakikita mo yung saya nya, kakaibang ngiti, yung ngiti na binibigay nya sa akin noon. Ngayon pati sa iba na rin.

" nakikita mo sya ngayon, masaya na sya, hindi sya ganyan kasaya pagkatapos ng aksidente ilang taon bago sya makarecover ayan ng dahil kay natalie, look at him now"

Pagkatapos ko syang makita ngayon, ngayon ko lang narealize na hindi parin pala lahat ng pagmamahal ko sa kanya ay nawala, kahit sinukuan ko na, kahit nawalan na ako ng pag asa, kahit nagmahal na ako ng iba, kahit napuno na ako ng galit sa akin puso, kahit ilang taon, buwan, mga araw, oras, minuto, segundo na ang nakalipas ngayong nakita ko muli sya naramdaman ko na meron pa palang natitira, may pagmamahal pa pala akong natitira para sa kanya.

Pero Hindi pwede to i love ace, imposible naman to. Siguro namiss ko lang sya ng sobra or yes i love him nalang as a friend.

" mahal mo ba sya?" Nagulat nalang ako sa tanong ni tita

Hindi ako makasagot, mahal ko si ace, pero naiinis ako ngayon na nakikita ko na masaya sya kasama ang natalie na yan, dala ng inis ko napatango ako.

" pero hindi ka na nya kilala, pero kahit may galit ako sayo sapat na siguro yung wala syang nalaman o wala akong sinabi sa kanya na kahit ano tungkol sayo para naman maging ok. Tayo. Ngayon kung gusto mo syang makilala ka i just want you to find your own way para maalala ka nya without the help of any of us

Maybe he's inlove with you but remember it was before. almost 3 years past, we don't know if he's still into you because i would like to inform you that natalie is there. They were friends like almost 2 years so goodluck!"

Yeah goodluck to me, and that explain everything! But my feelings was unexplainable. Am i indenial?