Tumblr Hikayeleri

6- Eski Sevgilim

Sene 2011 yaz akşamı gördüm ben Ahmet'i kuzenimin arkadaşıydı. Bi şeyler oldu içimde çok tatlı gülüyordu. İçimden saçmalama dedim . Olmaz öyle şey ama iş işten geçmişti . Durmadan görmek istiyordum ben onu durmadan özlüyordum. Bize geliyordu. Görüşüyorduk. Tabi küçüğüz o zaman 7. sınıfız.

Bunun sevgilisi oldu ama benimle ilgileniyor ben de salak gibi aşkımı devam ettiriyorum sanki beni sevebilirmiş gibi... Neyse bunlar ayrıldılar.

Ahmet'in arkadaşı gelip "Ahmet senden hoşlanıyor. " dedi.

"Ama onun sevgilisi var" dedim .

Kızla konuşurken benden bahsetmiş , ayrılmışlar.

Ben umutlandım tabii. Ona mesaj attım. Konuştuk bayağı. Saatlerin nasıl geçtiğini anlamamıştım.

6 Haziran saat 13.34 çıkmaya başladık. Bir ay boyunca konuştuk. Onunla bir sürü anımız vardı.

İlk ayrılış sebebimiz o kızdı. Ona yeniden onu sevdiğini söylemesiydi. Affettim. Barıştık.

Ben hastanedeydim. Çok hastaydım. Odaya bir sürü balon ve çiçekle gelmesi beni çok mutlu etmişti. Babam onu kovaladı. Kaçarken ben kızınızı seviyorum demesi hala kulağımda çınlıyor.

Hastane çıkışı halamlara gidecektim. Bunu biliyordu. Halamlara gidip beni 4 saat beklemesi çok... Çok güzeldi. Bana aşık gibiydi.

Halamlarda 4 gün kaldım. 4. gün gizlice sahile gitmemiz bana güllü taç alıp bunlar birtek sana yakışıyor demesi kalbimi alıp götürüyordu. Sonra ben koşarak pamuk şeker almaya gitmiştim. Peşimden gelip o da almıştı. Erkek adam yemez demiş , yemişti. Kendininki bitince benimkini de ısırmıştı. Burunlarımız değince çok garip olmuştum. Cidden garipti. İnsan çok heyecanlanıyordu.

"Korktun mu?"demişti.

"Hayır. " demiştim.

"Korkma sen izin vermedikçe öpmem." demiştin. Kafa sallamış gülmüştüm.

Sonra bir süre sadece mesajlaştık.

Benim ailemdeki kavgalar yüzünden Zonguldak' a gitmek zorunda kaldım. Bunu ona söylememiştim. Kızmıştı bana , çok kızmıştı bunu öğrendiğinde. Duvarlara vurmuştu. 1 aydır bana neden haber vermedin diye bana bağırmıştı. Bana son gün neden söyledin diye ağlamıştı. Ben ayrılalım dediğinde hayır demişti. Kabul etmemişti. Mesafeler bizi bitiremez demişti. Kabul etmiştim.

O akşam otobüs durağına gelip sarılıp ağlaması çok canımı yakmıştı. Babamın sesini çıkarmaması bile garipti. Mesafeler bizi bitiremez diyordu , durmadan bitirmeyecek diyordu. İnanmıştım. Ona inanmıştım. Alnımdan öpmüştü. Sımsıkı sarılmıştı. Sonra otobüse bindim. El sallamaya başladı. Ağlıyor gibiydi. Sorduğumda kabul etmedi. Ama ağladı eminim.

Ben Zonguldak'tayken ilişkimizi 1 yıl kadar yürüttük. 15 tatillerde yazın hep görüştük.

Gerçekten de yapabiliyorduk. Başarabiliyorduk. Biz güçlüydük. Onun aşkına gerçekten inanmıştım. Benim için Zonguldak'a geldiği zaman gerçekten beni seviyor demiştim.

O gün Zonguldak'a geldiğinde kokunu özledim demişti. Yanağını öpeceğim demişti. Aniden dönmüştüm. Dudağımın kenarına gelmişti. İlk o zaman öpmüştü beni. Yanlışlıkla olsa bile değmişti dudaklarımız. Kıpkırmızı olmuştum. Gülmüştü. Dalga geçmişti. Çok kızmıştım. Küsmüştüm. Barışana kadar uğraştı.

Bana bir tişört yaptırmıştı. Üstünde "6 Haziran 2012 Miladım " yazıyordu. Çok sevinmiştim. Hala duruyor. 2016' dayız ama hala duruyor.

Sonra bir sene geçti. Ben hastalandım. Hızlı kilo almaya başladım ve hastalığım ölümcüldü. Belki de kurtuluşu yoktu yine de yanımda olur diye ona söyledim. Öyle de oldu. 6 ay durdu.

Sonra ben 15 tatilde oraya geldim. Buluştuk. Sarıldı. Alnımdan öptü. Yapamam ben yapamam dedi. Sıkıldım dedi. Korkuyorum dedi. Bişey diyemedim haklıydı.

Ayrıldık. Bir hafta yataktan hiç çıkmadım. Deliler gibi ağladım. Öyle ağladığımı hatırlamam ben. Babam bile karşıma geçip yapma diye ağlamıştı. Babam onla konuşmuştu. Özür diledi ama kabul edemedim.

İyileştim tabi. Ayağa kalktım. Sonra sevgilisi olmuş benimle geçirdiği 3 yıldan sonra başkasını sevebildi. Ben sevemedim. Hala sevemiyorum.

Sene 2016. 2 ay önce gezerken bir çocuğu o sandım. Oraya gittim. O olabilirdi. Heyecanlandım yeniden onu göreceğim diye. O değilmiş.

Sonra halamlarla otururken kapı çaldı. Ailesiyle geldi. Aile dostusunuz ya. Onu görünce beynimden vurulmuşa döndüm. Annesi beni gelirim diye severdi. İsmimi söyleyince çok kötü olmuştum. Elimde poşet vardı. Onu bırakıp odaya geçmiştim. halam Peşimden gelmişti. Halamın kucağında ağlamıştım. Satılmıştım. Sonra o geldi. "Konuşabilir miyiz?" dedi. Kafa salladım. Korktuğunu anlattı. O anlattıkça benim ciğerim yandı. En son ben " Bizden hiç bişey olmaz ! " diye bağırdım. O kafa salladı. Ve gitti.

İyileşmiştim. Ama hastalığım yine başladı. Ben yine hastaydım. O bilmiyordu. Barışsaydım yine korkar giderdi ondan bu sefer de ben korktum.