Manisa.......Yaşadığım ve kaçdığım yer....Mutluluğu bulamadığım, neden taşıdığımı bile bilmediğim kalbi,o kalbi mutlu edeceği şeyi bulmak için kaçdım ,kurtulmak için, rahatça için-için ağlamağın,gülmeyin ne olduğunu anlamak Çin kaçdımmmm..Şimdi kaçmağımın nedenini anlarsınız umarım..
BEN KÖTÜ BİRİ DİĞİLİMMMM,olmadım da..Hep iyi olmaya çalışdım ,bana iyi olmayanlara bile..Kaçdım kurtulmakçin,bana edilen haksızlıktan kurtulmakçin..
Hep uzun saçlı rapunzeldim,saçlarımdan tutupda haps olduğum şatodan beni götürmesini beklediğimiz prensin yollarını gözledim.Ama olmadı,tüm hayallerim yalnız hayel olarak kaldı.
Beklediğim ne beyaz atlı prensi geldi,ne çok istediğim kameram oldu..Küçükken kahramanım sandığım babam hayallerimi darma duman etdi..Şimdi burdayım İstanbul sokaklarında..Pişman değilim arkamda koyduğum hiç bir şey yok artık.Yalnız bana kötü kız söyleyen manisalılar..Ben kötü birisi değilim sen ve siz iyi olamamişsınız.Hep yüzlerine güldükce arkamdan iş gördüler.En sonda parası var diye beni bi oğlana vercekdiler,yüzünü bile görmediğim birisine..Kalbimin durduğunu artık atmadığını sandığım gün..
