The secret dance

Hoofdstuk 1

Langzaam liep ik door de gangen van school. De bel galmde door de gangen. Leerlingen botste tegen me op zonder pardon. Wat ik nu wel gewend ben.

Iemand botste hard tegen me op waardoor ik op de grond viel en mijn boeken uit mijn handen liet vallen.

'Kijk waar je loopt kut kind,' riep de student waar ik tegen op was gelopen me nog na. Ik slikte en pakte mijn boeken op, op weg naar mijn eerste les. Na schooltijd liep het school gebouw uit.

'He!' Riep Ryan. Hij pestte me al sinds dag één.

Hij liep grijnzend op me af en duwt me op de grond. 'Je bent zwak, weet je dat? Zielig.' Grijnst hij.

Een schop belande in mijn maag. 'Alsjeblieft niet doen!' Smeekte ik.

Hij grijnsde en klapte me vol in mijn gezicht. Ik kwam trillend overeind, maar werd al snel, hard tegen de muur aan geramd. Mijn schouders vingen de harde klap op.

Mijn hoofd voelde wat lichtjes aan. Ryan leunde voorover en greep met zijn hand naar mijn keel waar hij druk op zette.

'Je bent een nietsnut, niemand geeft om je. Accepteer dat nou eens,' sneerde hij naar me.

Hij liet me lachend los terwijl hij over het schoolplein naar zijn auto liep en scheurde weg. Met een na kloppend hard zakte ik tegen de muur en staarde naar het punt waar de auto de hoek om was gegaan.

Ik naderde mijn dansschool. Het was vrijdag dus was er geen les.

Ik liep over de stille gangen naar zaal 3.

Ik deed de grote zaal lichten aan en liep het grote podium op en keek vol bewondering om me heen. Ik kwam hier vaker maar toch bleef me de pracht van deze zaal verbazen.

Ik keek voor me en zag de prachtige roden stoelen die omhoog liepen. De zaal was enorm.

Ik ging zitten op de vloer en deed mijn zwarte spitzen aan. Mijn zwarte broekje en topje gaven me de vrijheid die ik nodig had om te dansen.

Glimlachend liep ik naar de radio, pakte hem op en zette hem vooraan op het podium.

Ik zette hem op play en een rustig liedje galmde uit de spiekers.

Ik ging op mijn spitzen staan en liet me bewegen op de maat van de muziek.

Ik liet me leiden door de prachtige muziek, draaide een paar rondjes en dacht aan de lucht.
Wolken, vogels die met me mee vlogen door regen en de wind die me door de prachtige morgen gloed lijden.
Ik stond op mijn spietsen en maakte een paar pirouetten en een paar grand jeté's. Alsof ik vloog.

Nadat de muziek was gestopt hoorde ik geklap. Ik stond met een ruk stil en keek naar de plek waar het geklap vandaan kwam. 'Bravo!' Riep Lucia. Ze was een strenge ballet docent.

Ik deed een paar stappen achteruit. Mijn handen vouwde ik achter mijn rug. Lucia stond stil voor het podium met haar handen voor haar gevouwen.

Haar blonde haren waren naar achter gekamd in een strakke knot. Tot mijn verbazing glimlachte ze naar me.

'Meisje wat heb jij een talent. May, niet waar?' Vroeg ze aan me.

Ik knikte en wreef over mijn arm.

'Sorry mevrouw. I-ik weet dat ik hier niet zou mogen zijn, maar-'

ze lachte vriendelijk. 'Mijn meisje. Het is oké ik begrijp je.'

Ik was verward door haar plotselinge vriendelijkheid.

'Ik weet wat je denkt. Ik kan streng zijn. Maar dat is niet wie ik ben.' Glimlachte ze. Ze leunde met haar armen op het podium.

'Dank u mevrouw.'

Ze liep het podium op, nog steeds met haar handen voor haar gevouwen. Ze kwam naast me staan en keek de zaal rond.

'Passie.' Glimlachte ze. 'De meeste meisjes die hier dansen doen het omdat ze niks anders te doen hebben. Of ze dansen zonder de passie die je ervoor nodig zou hebben. Maar als ik jou zie dansen. Zie ik de passie die je erin stopt. Je leeft op dat moment in een compleet andere wereld.'

Ik kijk haar glimlachend aan. Ze gaat op de vloer zitten en klopt naast zich. Ik ga naast haar zitten en kijk de zaal rond.

'Het is prachtig he?' Verzuchtte ze. Ik knikte.

Ze keek op haar horloge. 'O meid! Ik denk dat je maar naar huis moet!' Ze stond op en streek haar ballet rok glad.

'Kom, kom!' Ik stond op en liet me door haar de zaal uit duwen.

'Maar-m' ik geritste onderweg mijn tas mee.

'Ik moet het gebouw voor elven sluiten.'

Ik deed de voordeur van mijn huis dicht.

'May?' Mijn moeder kwam de gang op lopen met haar nette rok, blouse en colbert. 'Waar was je?' vraagt ze streng. Ze slaat haar armen over elkaar.

'Ik was naar de dansschool mam,' verzuchte ik. Ze klakte afkeurend met haar tong. 'Ga je huiswerk maken.' Ze draait zich om naar de keuken en gaat verder met koken.

Ik loop naar boven en zet mijn tas op mijn bureaustoel en ga met mijn wiskunde op bed zitten.

'Dus heb je jezelf al ingeschreven voor een studie?' Vroeg mijn moeder toen we na een tijdje aan de eettafel zaten.

Ze veegde haar mond netjes afveegde aan het witte servet.

'Mam je weet dat ik me op het dansen wil richten.' Ze negeerde mijn zin en vouwde haar handen samen die ze op de tafel legde. 'Nou?'

Ik zuchtte en sloeg mijn blik neer naar mijn onaangeroerde eten. 'Het wordt eens tijd dat je je verantwoordelijk begint te nemen.'

Ik beet op de binnenkant van mijn wang om er niet op in te gaan.

'Ja moeder.' Ze knikte en ging verder met eten. 'Hoe gaat het met pap?' Vroeg ik on het onderwerp te veranderen.

Ze keek naar me op en stopte een plukje bruin haar achter haar oor. Ze legde haar vork en mes neer en slikte haar eten door voor ze mijn vraag beantwoorde.

'Je vader heeft het druk met zijn werk.' Was het enige wat ze zei en ik wist dat ik niet meer uit haar zou krijgen. Ik pakte mijn mes en vork en begon te eten.