The secret dance

Hoofdstuk 3

'Gaat het wel?' Vroeg Lucia toen ze naast me kwam zitten.

Ik knikte. De vrouw glimlachte lief naar me en sloeg een arm om me heen.

'Ik zal je iets laten zien,' fluisterde ze. Ik keek fronsend op.

'Kom.' Ze liep weer naar de dansschool.

Ze trok me mee naar de kamer waar je onze spitzen kan kopen. Er staan kasten vol.

Ik loop langzaam de rijen af. Mijn handen gleden over de plakken bedekt met schoenen dozen die onder het stof zaten.

'May,' hoorde ik een stem achter me luiden.

Ik draaide me om naar Lucia. Ze had een zwarte doos in haar handen. Ze deed het in een tas. Ze gaf me de tas glimlachend aan.

'Maak de doos pas open als je thuis bent.' Ik nam de tas aan.

'Mevrouw-' ze schudde jaar hoofd.

'Het is een cadeau van mij voor jou.' Ik keek glimlachend naar de tas.

'Waar heb ik dit aan te danken?' Ik keek naar haar op. Ze zuchtte en leunde tegen één van de boeken kasten aan.

'Ik begrijp je beter dan je denkt lieve May.' Ik fronste en keek haar onbegrijpelijk aan.

'Gaat het echt? Ik zal met de ouders van die jongen praten als dat nodig is,' zegt ze streng.

Ik schudde mijn hoofd. 'Het gaat prima,' loog ik.

Wat ze niet weet is dat ik vanochtend nog heb geprobeerd een paar blauwe plekken op mijn gezicht weg te werken met foundation.

------

In de avond was het stil aan tafel. Het enige geluid wat je hoorde was het bestek die luid klinkt tegen onze borden.

Mijn moeder zei geen woord.

Toen we klaar waren met eten ging ik direct naar mijn kamer om me om te kleden.

Ik ging liggen op het bed en keek naar het plafond.

Ik miste pap. Hij steunde me tenminste en geloofde in mijn dromen.

Ik draaide me om mijn zij waardoor ik de tas die Lucia aan me heeft gegeven zag staan.

Ik liep naar mijn bureau stoel pakte de doos in de tas eruit en legde hem op mijn bureau.

Ik ging zitten op de stoel en gleed met mijn handen over de doos.

Ik beet op mijn lip. Langzaam haalde het deksel eraf en hapte naar naar adem toen ik Bordeauxs spitzen erin zag.

Ik pakte ze voorzichtig uit het zwarte, linten stof. Ze waren belegd met prachtigste steentjes en diamanten. Ik vroeg me af of ze echt waren. De lint, die ik om mijn been moest wikkelen, had een prachtige, doorzichtige print. Het was een kanten lint. De bordeauxs rode schoenen glimmen in het licht van de bureau lamp.

Ze waren adembenemend. Ik glimlachte bij het feit dat ze eerst van Lucia waren en dat ze deze schoenen aan mij had gegeven.

Ik stopte de spitzen weer zorgvuldig in de doos. Ik deed de deksel erop en stapte glimlachend mijn nu koud geworden bed weer in.

Ik trok de deken tot mijn neus en viel na een half uurtje in slaap.

-----