Kanlı İntikam

Lanet Olsun

Buz gibi soğuk suyun içinde süzülürken artık zorlandığımı hissediyordum,sona yaklaştığımı.İntihar etmenin bu kadar güzel bir his olabileceğini düşünmemiştim.Sanki çektiğim bütün acılar sona erecek gibi hissettiriyordu.Çektiğim bütün acılar,hissettiğim onca ağır duygular,öldürdüğüm insanların günahları.Hepsinin bedenimden uzaklaştığını hissettim.

Herşey o kadar hızlı oluyordu ki aslında,farkına varmak için kendimi daha çok zorluyordum.Zorladıkça daha çok nefesim kesiliyordu,tükeniyordu.İçimden niye hala ölmediğim için küfürler savururken,dayanmaya çalıştığımı farkettim.Dünyada tutunucak hiç bir dalım yokken niye dayanmaya çalışıyordum ki?Cevap basitti,intikamımı almamıştım.Kendime,karıma en önemlisi de meleğime söz vermiştim içimden.İntikamlarını almadan durmayacaktım,ölmeyecektim.

Onlara bi söz daha vermiştim önceden,onları hep koruyacağımı,hep yanlarında olacağımı söylemiştim.Becerememiştim.Sözümü tutamamıştım.Diğer sözümü tutmak için bir fırsatım vardı ama çok yakında o fırsatta,benim ruhum gibi kayıplara karışıcaktı.Tabi bir ruhum kaldıysa.

Ha bu arada.Yaşlıların uydurduğu bi yalan vardır.Büyük ihtimalle ölüme yakın arkadaşlarını teselli etmek için uydurdukları bi yalan.Ölürken beyaz bir ışık gördüklerini iddia ederler.Bazılarıda ışığın sonunda onu bekleyen bir akrabasının,arkadaşının olduğunu iddia ederler.İhtiyarlar yalancıdır.Birbirlerini avutmak için yalan söylerler.

Beyaz ışık yalandır,yolun sonundaki sevilen akraba,arkadaş yalandır.Benim yolumda ne beyaz ışık ne de biri vardı.Benim yolumda koskoca bir karanlık,çatlaklar ve boğuk bir ses vardı.Susmak bilmeyen gecenin sesi.'' Gel.''  dedi sadece.Arada çatlayan duvarların sesi duyuluyordu.Duvar parçaları düşüyor,çok yakınlarda bir duvar yıkılıyordu.Bense sadece karanlığa bakıyordum.

Araya başka bir ses karıştı.Suyun altında konuşmaya çalışan birinin sesi olmalıydı.Bir anda beni kolumdan çekiştirmeye başladı.İşte o anda tuttuğum nefesimi dışarı verip,suyun içinde debelenmeye başladım.Nefessizlikten debelenmiyordum,kolumu ondan kurtarmaya çalışıyordum.O kadar sıkı tutuyordu ki hiç bişey yapamadan suyun üstüne vardığımızı farkettim.

Çıktığımda kocaman bir nefes aldım,istemiyordum ama almak zorunda kalmıştım.Sonunda kafamı sabitleyebildiğimde nefes nefese sadece ''Dave?'' diyebildim.

- - - - - - - 

-Derdin neydi Jefrrey?Manyak mısın diye sormayacağım çünkü cevabı çok iyi biliyorum.Ne yaptığın hakkında o küçük beyninde ufacık bi fikrin var mı he ?!

-Aslında Dave,var,dedim sinirle.İntihar etmeye çalışıyordum.Aslında başarmıştım biliyor musun?Yolun sonunu görmek üzereydim,sen gelene kadar.Asıl sen manyak mısın lan?Sanane lan benden?Niye kurtardın beni?!

-Yolun sonunu görmek üzereymişmiş.Naptın?O küçük ışığıda gördün mü bari?Siktiğimin edebiyatçıları gibi konuştun.

-Şu an konuştuğum için şanslısın aslında,başka şeylerde yapabilirim.

-Asıl sen,ben konuştuğum için şanslısın.Amacın neydi oğlum?Nerden çıktı bu intihar?Hem senin bir karın ve kızın va-

-Yok! dedim sinirle.Dave korkmuş gözüküyordu.Aslında korkup sonra da siktirip gitse beni çok mutlu ederdi.

-Ne diyosun lan?Ne demek yok?Boşandınız mı yoksa?

-Bunları şu an konuşmayalım Dave.Lütfen.

-Ne demek konuşmayalım?Yıllardır görüşmüyoruz,beni bir kere arayıp sormadın.Ben seni defalarca aradım ama telefonlarımı açmadım.Daha sonra numaranı değiştirmişsin.Evine geldim taşınmışsın.Biz en yakın arkadaşlardık.Ve sen beni hayatından siktir edip yoluna devam ediyorsun,tabi buna devam etmek denirse.Evinin haline bak,harap bir yer burası.Konuş benimle Jeffrey.Olanları anlat bana.En yakın arkadaşına,kardeşine olanları anlat.

Lanet olsun sana Dave.Hiç değişmemişti.Hala aynı ısrarcı,inatçı kişiydi.O benim aksime hiç değişmemişti.Hala kardeşim diyordu bana.Ama ben onun bıraktığı kişi değildiim.Ağzımı açtığımda dudaklarımın arasından bi kaç damla girdi ağzıma.O tuzlu tadı alana kadar ağladığımı farketmemiştim.Konuşmak için tekrar hamle yaptım :

-O..Onlar.Karım ve kızım.Onlar öldüler Dave.Orospu çocuğunun biri onları öldürdü..

-Ne!?