Ryan stond die ochtend vroeg op omdat hij moest vechten tegen de stomme moffen (scheldnaam Duitsers ww2) hij was gepromoveerd tot sniper (scherpschutter) hij ging samen met een andere soldaat een een groot gebouw in het dorpje vlak bij Antwerpen, hij richtte op een Duitse officier en Ryan schoot die ene kogel strak door zijn hoofd hij was opslag dood Ryan wou juichen en huilen te gelijk juichen omdat hij zijn land een dienst haf bewezen en huilen omdat hij toch iemand had vermoord. Hij moest snel dekking zoeken want bijna alle Duitsers in die omgeving riepen: kijk uit scherpschutter *in het Duits natuurlijk * hij sloop naar beneden en toen zag hij dat de bovenkant van het gebouw in de fik stond hij dacht nu moet ik stoppen met sluipen nu moet ik rennen rennen als een gek uiteindelijk kwam hij bij een jeep en vluchtte ze en onderweg kwamen we een Amerikaanse infanterie divisie dus allemaal soldaten dus stopte we de keepen sloten we bij de collone aan en toen toen zag hij sgt. Miller hij werd gek maar het bleek sgt. Miller echt te zijn hij rende erna toe en ze praatte heel wat bij maat toen werd de collone onderschept Door een Duitse infanterie en vochten ze heel hevig Ryan Raakte gewond samen met sgt. Miller en nog een soldaat door granaatscherven ze werden naar een groot veldhospitaal gebracht en na drie maanden in het veldhospitaal werden ze weer het slagveld opgestuurd
