"Het was leuk vrijdag. Het was leuk, toch?"
Het was maandag. Mason was vandaag praatzaam en wilde met me praten in plaats van naar mijn muziek luisteren.
Puur. Opnieuw zo puur. En blijven herhalen zal ik.
Ik knikte met een kleine glimlach. "Ja Mason, het was leuk." Stelde ik hem gerust.
Toen ik zaterdag wakker werd stond Maggie in de keuken, ze zei dat Mason aan het hardlopen was. Dat deed hij blijkbaar bijna elke dag.
Ik leerde elke dag iets nieuws over hem.
"We moeten vaker afspreken. Ik bedoel, wil je dat? Als je het wilt.., je kunt nog wel een keer langskomen om Taco te aaien ofzo."
Mason ratelde maar door vandaag en ik wist niet waarom. Ik vroeg me af of het kwam omdat hij meer comfortabel met me was (ook al had ik het idee dat hij nooit niet comfortabel bij me was geweest), of dat het kwam door vrijdag of omdat hij zenuwachtig was of dat het iets anders was.
"Gebruik je Taco altijd als lokmiddel?"
Toen Mason's gezicht in een verbazing vertrok moest ik lachen. "Relax, grapje, tuurlijk, we kunnen nog een keer afspreken. Je hoeft Taco er niet bij te betrekken om me over te halen met je mee te gaan."
Mason leek opgelucht toen ik dat zei en er verscheen een glimlach op zijn gezicht. "Sorry, geen Taco meer, belooft."
Ik glimlachte en schudde mijn hoofd met een grinnik. "Right, hier, ga nu maar muziek luisteren."
Zonder hem nog een woord te laten zeggen duwde ik een van mijn oortjes in zijn oor en de andere in de mijne, daarna zette ik de muziek aan.
Zo hadden we elkaar echter ook ontmoet.
VOTE COMMENT FOLLOW
JE LEEST
The Butterfly Effect (DUTCH)
RomanceAls er iemand naast je komt zitten in een trein, is dat normaal. Als er iemand naast je komt zitten in een lege trein, is dat niet normaal. Waarom zou je naast iemand gaan zitten als je een plek in de hele trein zou kunnen kiezen? Blijkbaar was da...
