Mektup

55 5 0
                                    

'' Sevgili bunu okuyan kişi 

Açıkçası her zaman cümlelerime hangi kelimeyle başlayacağımı bilmiyorum. Bu yüzden böyle başlamak en doğrusuymuş gibi geliyor. Belki bu satırları okuduğunda sana çok anlamsızcaymış gibi gelebilir ve okumanı yarıda hatta başında bırakabilirsin. Bu senin kararın ve ben bu durumda sana zorla okutacak değilim. Biliyorum cümlelerim saçma oldu zaten ben cümle kurmayı pek bilmem. Ama çoğunlukla soru sorarım. En doğru cevabı bulmak için koşarım. Kilometrelerce uzakta olsa da bulmak için önüme hangi ne tür engel çıkarsa çıksın doğru cevabı bulmak için koşarım. Ben buyum ve her zaman da buydum. Hiç kimse için değişmem. İnsanlar diğer insanları görmek istedikleri gibi görürler ya da görmek istedikleri gibi yapmak isterler. Ben ne başkası için değişenim ne de değiştirmek için çabalayıp çaba sarf eden... Başta dediğim gibi ben buyum. Beni tanımıyorsun. Beni anlmıyorsun. Beni tanımak ya da anlamak zorunda da değilsin. Biliyorum gün gelecek bu satırlar için, bu satırları değiştirmek için kendini paralayacaksın. Ama sakın, sakın bir başkasının hayatı yüzünden kendi hayatını riske atma. Çünkü yıldızların ışıltısı ay çıkana kadardı. Şu an ne hissediyorum biliyor musun? Hiç bir şey. Şu an hiç bir şey hissetmiyorum. Kalbim atıyor ama yaşamıyorum. Mutluyum ama ağlıyorum. Ağlıyorum çünkü yönümü kaybettim. Pusulam her seferinde beni yanıltıyor. Nereden geldim, nereye gidiyorum, niye buraya geldim onu da bilmiyorum. Ben o kadar hissizim ki duman olmak istiyorum. Böyle havada bir anda kaybolmak, gökyüzünde kaybolmak. Ya da bir balon olmak. Belki balon olsaydım çok fazla dara düşünce hemen patlardım kimin üzüleceği umrum olmazdı. Belki balon olsaydım bir çocuğun kalbini kırardım ama yerime başka bir balon satın alıp yeniden mutlu olunurdu. Benim ilk hayal kırıklığım o idi galiba tam hatırlamıyorum. Çünkü o kadar fazla hayal kırıklığı yaşadım ki... Ya da bir kelebek olmak isterdim. Kelebeğim, bir günlük ömrüm var, kimseyi kırmadan, kimsenin anını acıtmadan, yakmadan göçmek... Ne güzel değil mi? Ben küçükken hep anneme kelebek olmak istiyorum derdim. Benim asıl sorunum ne biliyor musun? Benim sorunum, insanlara hemen çok çabuk güvenip, bağlanmak.''

EKİMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin