Psikopat Serseri

11. Bölüm :Ölmek İstiyorum

Neden böyle oluyordu ki tam o beni asla bırakmaz diyeceğim anda içindeki karanlık yanı tekrar ortaya çıkıyordu . birden telefonum çaldı açtığımda " alo mira hanımla mı görüşüyorum " "evet buyrun" "mira hanım hemen .... hastanesine gelin anneniz ve babanız ağır bir tarfik kazası geçirmişler ben hastane yetkilisiyim durumları çok ağır " "tamam hemen geliyorum " neler oluyor ya olamaz ben böyle yaşayamam onlar olmadan , ailem olmadan yaşayamam. ağlamaya başladım hemen hastaneye gitttim .

8 saat sonra :

aradan 8 saat geçmişti ve ameliyat hala bitmemişti Allah ım noolur yaşasınlar nolur beni bırakmasınlar :( aniden annemin doktoru ameliyathaneden çıktı bana doğru yaklaştı üzgün ve donuk sesiyle " mira elimizden geleni yaptık ancak kanaması durmadı anneni kaybettik deyip gitti . o an keşke annem değil ben ölseydim , keşke ölseydim Allah kahretsin "annneeee " diye uzun bir çığlık attım ve sonrada bayılmışım saatler sonra gözlerimi bir hastane odasında açtım başımda iki tane doktor vardı biri bana " miracım öğrendiğin anii haberin şokuyla küçük bir tramva atlattın önemli bir şeyin yok "deyip çıktı . diğeri bana yaklaştı baya yaşlı bir bayan doktordu yüzündeki sert mizacı beni ürkütmüştü , yanıma oturdu ellerimi tuttu ve " artık bu hayatta annem ve baban yok sen bunun üstesinden gelebilirsin sen çok güçlüsün dedi ve hızla çıktı " o an feryat etmiştim ne yani şimdi hem annesiz hem babasız mı kalmıştım ? ağlıyordum hemde hiç durmadan hemde kimseyi dinlemeden anneme ve babama bize ağlıyordum onlar ölmedi biliyorum geri gelecekler . bağırışlarımla odaya iki hemşire girdi ve bana sakinleştirici iğne yaptılar . bir buçuk saat sonra uyandığımda yanımda Rüzgar vardı ama nasıl olur da haberi olmuştu "senin ne işin var burada nasıl öğrendin " " mira bu hastane babamın, çalışanlar haber verdi , sen nasılsın nasıl hissediyorsun " "Rüzgar yalnız kalmak istiyorum , ölmek istiyorum ben annemsiz babamsız yaşayamam " " ştt mira deme öyle sus birlikte üstesinden geleceğiz "deyip bana sarıldı aslında ona kızgındım ama şuanda ona ihtiyacım vardı . hayatıma böyle nasıl devam edecektim ki ? saatler sonra hastaneden çıktık ve eve geldik annem ve babam olmadığı için kendimi yapa yalnız hissediyordum . evet belki onları fazla görmüyordum eskiden ama yaşadıklarını biliyordum benimle olduklarını biliyordum ama artık yoklar ikisi de yok beni bırakıp gittiler Allah kahretsin gittiler işte . Rüzgar beni yatağıma kadar çıkardı bir bardak su getirdi ve üzerime yorganımı örttü . ben uyuyana kadar başımda bekledi ..

Rüzgar'ın ağzından :

bu gün miranın annesi ve babası hayatını kaybetmişti en önemlisi de bu benim babam sayesinde olmuştu ve ben ne yapacağımı bilmiyordum ilk defa kendimi bilinmez bir boşluğun içinde gibi hissediyordum. miranın babası ile benim babam arasında geçen husumet gittikçe büyüdü ve birbirlerine düşman oldular . bu gece miranın annesi babası ve benim babam konuşmuşlar ardımdan miranın annesi ve babası arabayla eve gelirken babamla aralarındaki husumet düzelmediği için babam onun annesi ve babasını vurmuştu  doktorların miraya bunun bir trafik kazası olduğunu söylemelerini istedim . mira ya doğruyu nasıl söyleyecektim ki onun ailesini benim babamın öldürdüğünü nasıl söyleyecektim . Babamı asla ama asla affetmeyeceğim bu yaptığını asla unutmayacağım... Miraya nasıl gerçeği söyleyeceğim onun yanına gidip benim babam senin aileni öldürdü diyemem ki . içimdeki acı, sızı kalbimi mahvediyor onu bu halde görmek sanki bilmiyorum ya canım yanıyor onu böyle görünce canım çok yanıyor