Δίλημμα Καρδιάς

Κεφάλλαιο 9

Αλέξανδρος POV

Είμαι ευτυχισμένος...ερωτευμένος...ναι...την αγαπάω ..πολύ νωρίς ;οχι για μένα η καρδιά δεν βλέπει χρονική περίοδο..ούτε ανάθεμα με ρωτάει...την βλέπω που απομακρίνεται πηγαίνωντας για ψώνια ...γυρίζει και με κοιτάζει με το ποθητό βλέμμα της ...και μου στέλνει ένα φίλι από μακριά ...θα με τρελάνει τελείως...
Το βράδυ θα την βγάλω έξω..θα την πάω κάπου ήσυχα και όμορφα..να νιώσει ζεστασιά...
Θέλω να περάσω από την κλινική να με ενημερώσουν για τα ραντεβού μου για αύριο...
Παρκάρω και κατευθύνομαι προς τα μέσα...με ενημερώνουν ότι με ζήτησαν αυτοπροσώπος στο τηλέφωνο και θα με πάρουν ξανά αργότερα ..λέω στην κοπέλα στην υποδοχή να μην με ενοχλησουν εκτός αν είναι κάτι σοβαρό...
Μπαίνω μέσα στο γραφείο και αποροφιέμαι στην δουλειά ετοιμάζοντας τα επόμενα χαιρουργία που έχω μέσα στην βδομάδα..
Κοιτάω το ρολόι και δεν έχω καταλαβει πως περασε η ώρα ..
Θέλω να τις στείλω ένα μήνυμα ..να την ενημερώσω και για το βράδυ ...
Της στέλνω ότι μου λείπει πολύ και ανυπομονώ να την έχω στην αγκαλία μου όλο το βράδυ ..
Την σκέφτομαι 24 ώρες το 24ωρο δεν αντεχω λεπτό μακριά της...
Αμέσως μου έρχεται μήνυμα της
~μωρό μου...κρυώνω μακριά σου ...ανυπομονώ να ζεσταθώ~
Αχ θεέ μου..μόνο με ένα μήνυμα της και με κολάζει..
Αφού ς στέλνω ένα μήνυμα
~Πως γίνεται ..ένας άγγελος..να με κολάζει με ένα μήνυμα. Σε λίγο ξεκινάω..~
Και τελειώνω τις εκρεμότητες μου ώστε να πάω στο ναρκωτικό μου..γιατι εθίζομαι μαζί της όλο και πιο πολύ..βάζω ένα μάυρο σακάκι από πάνω ..έχω πάντα στο γραφειο μου
Παίρνω τα κλειδία του αμαξιού και βάζω μπρος για το σπίτι της.
.με έχει πιάσει ένας περίεργος πονος στο στομάχι ,νιώθω ότι κάτι κακό θα γίνει..
Μα τι με έχει πιάσει ;;
Όσο πλησιάζω τόσο με κυριεύει η αίσθηση ότι κάτι συμβαίνει ..
Χάνω την αίσθηση του χρόνου..και δεν ξέρω καν για πότε φτάνω στο διαμέρισμα της ...
Την παίρνω τηλέφωνο αλλά δεν απαντάει ...όχι δεν θα περιμένω άλλο βγαίνω και πάω προς το σπίτι της...αρχίζω και χτυπάω το κουδούνι αλλά δεν ανοίγει...

Αρχίζω και χτυπάω κάποια άλλα διαμερίσματα ..κάποιος μου ανοίγει..και τρέχωντας ανέβαινω στο διαμέρισμα της..
Χτυπάω την πόρτα δυνατά ...
Βίβιαν ....μωρό μου άνοιξε μου ...
ΒΙΒΙΑΝΝΝΝ ...ουρλίαζω ...πρώτη φορά στη ζωή μου μετά τον θάνατο των γονιών φοβάμαι..
Πέφτω με δύναμη πάνω αλλά τίποτα...
Κοιταζω το διπλανό διαμέρισμα και χτυπάω το κουδούνι...
Μια ηλικιωμένη κυριά μου ανοίγει και μου χαμογελάει
Συγγνώμη για την ενόχληση ..αλλά έχει πάθει μάλλον κάτι η κοπέλα μου ..μένει δίπλα σας. Σας παρακαλώ ..θα μπορούσα να περάσω από το μπαλκόνι σας στο σπίτι της ;
Αν και δεν σε γνωρίζω αγόρι μου...πήγαινε ...πήγαινε δίπλα γιατί ανησυχώ .άκουγα κλάματα από δίπλα και φωνές ..την κοιτάζω έντρομος και πηγαίνω στο μπαλκόνι ...ευτυχώς είναι κοντινή η απόσταση...μόλις πηδάω στο μπαλκόνι της Βίβιαν ..και μπάινω απο την μπαλκονοπορτά..