CHAPTER 2

25 2 0
                                    


*-AT MUSIC ROOM-*



Jennifer's Pov




Pumasok na ako sa music room, medjo madilim pa naman dito,


Kaya hinanap ko naman yong button ng ilaw para pailawin yong nasa sentro ng piano doon ko kasi balak umopo,


Pero bigla na lang ako nagulat ng makita kong may tao pala,


Sa sobrang gulat ko nabitawan ko bigla yong violin ko,



"Sorry hindi ko kasi alam na may tao pala dito, pasinsiya na aalis na lang ako," sabi ko sa kanya sabay dampot sa voilin ko,



Aalis na sana ako ng tawagin niya ako,




"Diba nandito ka para tumogtog," sabi ng lalaki na hindi ko naman kilala





"Oo s-sana, pero next time na lang ikaw naman ang nauna dito," ani ko sa kanya habang naka yuko,







"Pwede bang tumugtog tayong dalawa," sabi niya habang nakatingin sa labas ng bintana,







Hindi ko alam pero mukhang malungkot yata siya,










"S-sure pero sino ka pala, ngayon lang kasi kita nakita," tanong ko sa kanya, kaya bigla na lang siya napatingin sa akin ano yon, na shock ba siya, ei sa hindi ko naman talaga siya kilala,






"Sureislly hindi mo ako kilala," tanong niya na hindi makapaniwala,




"Oo," maiksing sagot ko





Pero imbes na mag salita pa binigyan na lang niya ako ng matamis na ngiti,





Nagtataka man ako pero hindi ko talagang maiwasang hindi ngumiti nadadala kasi ako sa ngiti niya,








Nagsimula na siyang tumogtog ng paino kaya naman nag ready na rin ako,



*'PAKI CLICK NA LANG PO SA MULTIMEDIA KUNG GUSTO NIYO PONG MARINIG'*


Tinugtog kuna ang favorite kung music,





Ang Unang tinuro sa akin ni mommy,





Habang tomutogtog ako, hindi ko maiwasang mapaluha, na mimis kuna kasi siya,









Doon ko napagtanto na may kasama pala ako kaya minulat ko ang aking mga mata,





At nakita ko naman siyang inaabot sa akin ang panyo niya habang sa ibang direction siya naka tingin,







"Take it, pumapangit ka kasi kapag umiiyak ka," sabi niya sa akin





"Salamat, sige mauuna na ako," sabi ko sa kanya sabay lakad palabas,









"Hindi mo man lang ba sasabihin ang pangalan mo," tanong niya sa akin habang diretsong tumingin sa mga mata ko, kaya napa yuko na lang ako,






"Ah. . , Jennifer ang pangalan ko," sabay bukas sa pinto palabas pero bigla nalang siyang nag salita,








"Alam mo ibang-iba ka sa kanila, ( sabay ngiti ) nagkaka interesado tuloy ako sa'yo, ako nga pala Bryan, first time kung mag kusang magpakilala sa babae, at saka ang husay mong tumogtog ng voilin, salamat sa time," at saka naunang lumabas tuloy naiwan akung tulala,









Totoo kaya yon, first time niya mag kusang magpa kilala sa babae ano kaya ang ibig niyang sabihin,






Pumasok na ako sa second subject ko, mabilis ang naging takbo ng oras, kaya hito uwian na,




Kaylangan ko nang umuwi para makapag palit at makapasok na rin sa trabaho




Namamasukan ako bilang wetres sa kilalang restaurant, kaylangan kung kumayod ei baka wala akung makain nag iisa na lang kaya ako,






Pagdating ko sa apartment ko nagpahinga mona ako bago mag half bath,




Makalipas ang ilang menuto pumasok na ako sa bathroom para mag half-bath, binilisan ko na ang galaw ko kaylangan ko pang mag luto para mamaya, may pag bibigyan kasi ako,








Pagkatapos kung mag ugas ng katawan kinuha kuna ang gamit ko at sinuot na ito, sabay punta sa kusina,









Burgers lang naman ang hinada ko, para may makain sila, kahit papaano,









Pagkatapos kung magluto inilagay kuna sa plastic, sinuklay ko mona ang buhok ko bago lumabas,











Kaylangan kong mag lakad para maibagay ko ito sa kanila, ok lang naman ito sa akin malapit lang naman doon sa pinag-tra-tra-bahuhan ko, at saka para tipid narin,

















Ilang minuto narin akong naglakad sa wakas paparating narin ako, nakita ko naman si nanay na lumawak ang ngiti niya sa mga labi niya, pagkatapat ko sa kanya kinumusta ko naman siya kaagad,











"Magandang gabi po nanay, kumusta po kayo, ito nga po pala pasinsiya na po kung yan lang ang miibigay ko," hinging paumanhin ko sA kanya,












"Ano ka ba, halos ikaw na nga ang bumubuhay sa amin ei salamat talaga sayo ija, sa araw-araw na pagtulong mo sa amin ng mga bata," mangiyak-iyak na pasasalamat ni nanay sakin, kaya hindi ko maiwasang ngumiti sa kanya,













"Maliit na bagay lang po yan at saka hindi po ako mag sasawang tumulong sa inyo sige po alis na po ako may trabaho pa kasi po ako, mag iingat po kayo," biling ko sa kanya sabay alis,



To be continue,

Be fun,

Comment

And

Vote :))

My Mysterious Fake, GIRLFRIENDTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon