Next Night............
At 12:00 A.M ............
Sehun တို႔အုပ္စု မေန႔ကေျပာထားႀကတဲ့အတိုင္း သရဲႏွင္ဖို႔ပစၥည္းေတြသယ္လာျပီး ကားနဲ႔ထြက္လာႀကတယ္။ ပစၥည္းဆိုတာကလဲ ႀကီးႀကီးမားမားမဟုတ္ ဓာတ္မီး...သရဲလာရင္ရိုက္ဖို႔တုတ္ေလာက္သာ...
Sehun တို႔ရဲ႕ကားက တိုက္ပ်က္ရွိရာလမ္းမကိုေရာက္လာတယ္ဆိုရင္ပဲ...
အူဝူး.....................
ဘယ္ေနရာကမွန္းမသိ ဆဲြဆဲြငင္ငင္အူလိုက္တဲ့ေခြးေႀကာင့္ကားေမာင္းေနတဲ့ Kris ႀကက္သီးထသြားတယ္။
Kris : Sehun. ငါတို႔ဆက္သြားလို႔ရရဲ႕လား ? ငါတို႔လာမွေခြးအူေနတယ္။
Sehun : ေမာင္းစမ္းပါဗ်ာ။ ေခြးကေတာ့အူမွာပဲကို...
Kris သက္ျပင္းခ်ျပီး ကားကိုပိုျမန္နဲ႔အရွိန္နဲ႔ေမာင္းလိုက္တယ္။ တစ္ေနရာအေရာက္ပလက္ေဖာင္းေပၚကေနလက္ျပတားေနတဲ့လူတစ္ေယာက္ေႀကာင့္ Kris ကားကိုခဏရပ္လိုက္တယ္။
Kris : ဘာလို႔ကားကိုတားတာလဲဗ် ?
Man : ကြ်န္ေတာ့္ကိုဟိုအေရွ႕ကအိမ္ကိုပို႔ေပးပါလားဗ်ာ...ကြ်န္ေတာ္ဆက္မေလွ်ာက္ႏိုင္ေတာ့လို႔ပါ...
Kris အဲ့လူရဲ႕ေျခေထာက္ကိုငံု႔ႀကည့္လိုက္ေတာ့ ခ်ိဳင္းေထာက္ႀကီးနဲ႔...
Sehun : စိတ္မရွိပါနဲ႔ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔အလ်င္လိုေနလို႔ပါ။ ေနာက္ကားနဲ႔ပဲလိုက္စီးသြားလိုက္ေနာ္...Kris ျမန္ျမန္ေမာင္း !
Sehun ေျပာလိုက္လို႔ Kris လဲျပန္ေမာင္းလာခဲ့တယ္။
Kris : ဘာလို႔ထားခဲ့တာလဲကြ ? သူ႔မွာေျခေထာက္ျပတ္ထားတာကို...
Sehun : hyung သိလား...အဲ့ဒါသရဲဗ်။ လူေယာင္ေဆာင္ျပီးကြ်န္ေတာ္တို႔ကိုဒုကၡေပးမလို႔. မယံုရင္အခုအေနာက္လွည့္ျပီးအဲ့လူရွိ မရွိကိုႀကည့္ပါလား...
Sehun ေျပာမွ Kris လဲေမာင္းရင္းနဲ႔ ေနာက္ျပန္လွည့္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ ေစာေစာကလူရွိမေနေတာ့။
Kris : မင္းကသူသရဲမွန္းဘယ္လိုသိလဲ...?
Sehun : မသိဘူး။ ကြ်န္ေတာ့္ကိုတစ္ေယာက္ကသတိေပးေနသလိုခံစားရတယ္...
