Wściekły,wparowałem do domu i zamknąłem z głośnym trzaskiem drzwi od mieszkania.
Mój wzrok przykuły miętowe włosy chłopaka,który na mój widok od razu wstał ze schodów i patrzył na mnie czujnie obserwując,każdy mój ruch.Nagle,ruszyliśmy na siebie.Dwa płomienie nienawiści.
-Jak mogłeś zabić Jimina?!-syknął Suga i popchnął mnie z całej siły na ścianę.
Jęknąłem z bólu,po czym spojrzałem na Suge i uśmiechając się powiedziałem:
-Zasłużył sobie na to-warknąłem i podchodząc do Sugi uderzyłem go w twarz,aż ten przewrócił się i upadł.
-Ty też,na to zasługujesz Min!
Suga zaczął się bronić-Proszę Jungkook,przestań!
Kopałem go po całym ciele,aż w końcu przestał stawiać mi opór.
Nie słuchałem go.
Moja wściekłość nie chciała zniknąć.
Zabiłem Jimina,ponieważ chciałem,żeby Yoongi cierpiał.
W tej chwili,widziałem w oczach Min'a ból,cierpienie oraz nienawiść.
Patrzyliśmy,na siebie nie wiedząc,co mamy zrobić.
Cisza sparaliżowała moje ciało,a ciężkie oddychanie Sugi przyprawiło mnie o lekki dreszcz.
Suga usiadł powoli i oparł się plecami o ścianę.Po jego policzkach popłynęły słone łzy.
-Nie musiałeś tego zrobić!co on ci zrobił?!Był twoim przyjacielem!
-Krzyczał Suga-kochał cię,tak jak mnie i resztę!
darzył cię miłością także przyjaźnią, a ty to wszystko zniszczyłeś!
Nagle słowa Sugi dały mi dużo do zrozumienia.
Otrzeźwiałem,przypomniałem
sobie jak Jimin,skoczył z dachu.
Prze ze mnie.To ja to wszystko zniszczyłem!
-Suga ja ...-wyszeptałem czując jak po moim policzku spływa łza.
-Zniszczyłeś wszystko,zniszczyłeś nas...-Powiedział Suga łkając.
-Czy jesteś tego świadomy?
-Suga...-Wyszeptałem znowu,padając na kolana na przeciwko słodkiego Sugi i spuściłem głowę-Ja nie chciałem,pokłóciliśmy się.
-I popełnił samobójstwo przez ciebie?Zabiłeś go!
Nie wytrzymałem,łzy spływały teraz swobodnie po moich policzkach.Przytuliłem mocno Suge do siebie a on mnie.
-Przepraszam Suga...przepraszam-powiedziałem cicho.
~Ravi
