Ben asla diğer kızlar gibi olmadım. Asla onlar gibi sosyal biri olmadım. Aslında asosyal değildim, sadece okuldakilerin ortamları ilgimi çekmiyordu. Onlar hep birlikte büyük gruplarda takılırlar. Saniyede bir selfie çekilirler. Hep dedikodu yaparlar.
Benim ise okuldan bir arkadaşım bile yok. Okuldakilerle hiç konuşmuyorum. Ondan her halde benden nefret ediyorlar. Umrumda da değil.
Okulda böyle olsada internette böyle değilim. Sanaldan bir çok arkadaşım var. Gruplarda genelde herkes beni tanır. Ben böyle mutluyum. Sanaldaki insanlar gerçek insanlardan daha iyi
Şu an matematik dersinin son 2 dakikasındayız. Gerçekten çok sıkıldım. Bu cuma gününün son dersiydi. Sonunda ders bitti. Çantamdan telefonumu çıkarttım. Her zamanki gibi bir sürü mesaj gelmişti. Ama şimdilik onlara bakmıyacağım. Kulaklığımı çantamdan cıkarıp müzik dinlemeye başladım. Müzik dinlemek beni dinlendiriyordu. Sıkıntılarımı unutuyordum ve sanki hafifliyordum. Otobüse bindim. 10 dakika sonra evime vardım.
Annem daha gelmemişti. Bende biraz mesajlarıma bakayim dedim. Birazda en iyi arkadaşımla mesajlaştım. Adı Kumsaldı. Bu sıralar hep yeni sevgilisinden bahsediyordu. Sevgilisinin ismi Alpti. Sanaldan tanışmışlardı. Normal insanlar kıskanırdı ama ben kıskanmadım. Ben o lanet olası aşk denen şeye inanmıyordum. Saçma bir şeydi ve hayatım boyunca hiç aşık olmamıştım.
Saat 7 gibi annem geldi ve meşhur sözü "Biraz ders çalış bırak o telefonu" dedi. Daha doğrusu çığlık attı. Bende biraz masa başına oturdum ve annemi inandırabilcek kadar masa başında durdum. Kalemlerimi renklerine göre dizip kalemlerle jenga oynadım. Saat 8 olmuştu. Sonra yemek yedim ve duş aldım. Daha çok banyoydu bu. Milletin duş aldığı zamanda ben suyun sıcıklağını ayarlayamıyorum yahu. Yatmadan önce yine mesajlararıma baktım. Yine çok fazla gelmişti. Hepsini okuyamadan uyuya kalmışım...
Bir sonraki gün cumartesiydi. Cumartesi günlerini severim. Sabah annemin bağırışlarını duydum. Kkal kızım diye bağırıyodu. Bende sadece tamam anne dedim onla kavga edemeyecektim. Uyundağım an mesajlarıma bakmak istedim. İçimde kötü bir his vardı. Sanki birisi veya bir şey telefonuma bakmami engelliyordu. İstemiyordu. Ama yinede baktım. Hiç bir şey olmamıştı. Sadece kankalarım arasındaki gruplta çoşuyorlardı. Ya sabahın köründe ne yapıyosunuz lan yazdım. Duygu saat 12 yazınca öğlen olduğunu anladım.
İlk olarak hemen kahvaltı ettim. Yoksa saat 10 da bile akşam yemeği yiyemeyecektim. Sonra biraz film izlemye başladım. Her zamnki gibi yogana sarıldım. Kış olduğu için java soğuktu.
Biraz telofonuma baktım. Ozancişkom'dan bir mesaj gelmiş. Ozan da benim kankalarımdan biriydi. Nbr yazmıştı. İyi dedim ve yazışmaya başladım. Hayatimda tanıdığım en az öküz erkekti. Mesela bizim okuldakiler yere takılıp düşsem hayvan gibi anırır. Ama o bana yardım ederdi. Şimdi böyle anlatıyorum ama öyle beyfendi bir tip sanmayın. Küfrederde ama en azında gereksiz yere etmez. Birden kızım ya ben ne zaman enişte olcam dedi. Ya şaçmalama lan yazıp random attım. (Randomlarım hep fantastik olur süxfdöçnxğs) Ama Ozan ciddiymiş. Ya boşver dedim. Zaten güzel bir kızda değildim. Sonra bana sanaldan tanıştığı birinin numarasını attı. Git mesaj at dedi. Bende tamam dedim attım mesaj. Merhaba ben Dila yazdım.
