Dear Chan-Chan,
Concert ng EXO ngayon. Nakakaiyak isipin na hindi ako makakapunta. Hindi kasi ako pinayagan ng Ate ko, since malayo ang Black Pearl dito, saka baka raw maligaw ako. Naku! Si Ate talaga, Chan-Chan, kontrabida 'no? Kinukwento at ibinibida ko naman ang mga EXO sa kanya pero bakit ayaw pa rin niya sa Fandom na sinalihan ko? Kulang ba ang EXO-Virus ko? Kailangan bang resbakan ko ang EXO at idala sa isang kwarto sila kasama ang Ate para kahit papano marehab sa mga lalaki yan? Saka imposible namang maresbakan ko ang EXO, makapunta nga lang sa concert nila ngayon, hindi ko magawa at hindi pa ako pinayagan ni Ate. Maresbakan pa kaya sila? Aish! What an impossible dream of mine, eh?
Nga pala, Chan-Chan, kamusta ka na? Ang tagal mo ng hindi nagpaparamdam ha? O talagang hindi ka na magpaparamdam at magpapakita sakin? Naaalala mo pa ba ako? Naaalala mo pa kaya ako? Baka nakahanap ka na ng ibang kaibigan diyan sa Korea? Siguro, maraming magagandang babae riyan at pinagpalit mo na ang panget mong bestfriend? Aish! Ewan ko sayo. Magparamdam ka naman, o. Kahit minsan lang. Kahit isang papel na blangko lang, para maisip ko na hindi mo pa nga ako nakakalimutan even though fifteen years have passed now nang magkahiwalay tayo. I still keeping our promises,... I miss you soooo much, Chan-Chan...
Goodbye for now. See you soon. Take care always. I love you.
Lovelots,
Ninin...
*****
Hi, guys! Sorry for this prologue. Kung may nabasa po kayong wrong grammar, sorry for that. Hindi po kasi ako ganon kagaling mag-english eh. Kamsahamnida.
BINABASA MO ANG
Promise
FanfictionFifteen years ago since nagkahiwalay ang kanilang mga landas. Hawak pa rin niya ang pangakong iniwan ng kanyang kababata sa kanya. Mga pangakong alam niyang tutuparin pa nito hanggang sa huli.
