Ayun nga! sorry kasi natagalan! naging busy lang sa school tska dami pang dapat gawin. Nasira yung laptop ko but still i tried to keep updating this story. Pasensya na. :) Thanks for all those who still read this story and sorry kasi nga slow updates masyado. Anyway, mag-uupdate ako ng maraming chapters ngayon kaya sana magustuhan niyo. ^^
Dedicated nga pala sa idol kong si 'littlemissselle' ^^ galeeeeng gumawa ng story eh! *clap-clap* My Black Guy :) yieeeeee! IDOL na IDOL ko eh! :DDDD
_littlemisspsychee♥
===============================================
Kath's POV:
Like what i've said, im the NEW Kathryn now. BRAVER, STRONGER, FIERCER. I realized na kailangan ko na rin mag move on. It's not like sa kanya lang iikot mundo ko. Nagbago pakikitungo ko kay Daniel. Hindi na rin siya sumasama sa'min kasi dun na cya sa bago niyang BARKADA.
Okay lang naman eh. i don't mind.. Wala naman na akong paki-alam kung sino sinasamahan niya at kung ano ang gagawin niya. He's NOT even mine.
Ilang buwan na rin ang lumipas. Ang bilis no? Eh pano... si ms. author kasi. [a.n//: huehuee.. sorry po xD FAST FORWARD muna natin ng konti. lol. ^^v]
hahahaha.. Dejk. Basta! mabuti na rin yung ganun.. kasi habang tumatagal, atleast naman unti-unti kong nakakalimutan ang sakit na dulot sa'kin ni Padilla. okay na yun. matagal na yun. Siguro naman wala na akong nararamdaman sa kanya diba? wala na siguro.
Nandito ako sa park mag-isa while reading my book. Napatigil ako sa ginagawa ko ng mahagilap ko sa aking peripheral vision ang isang taong hinding-hindi ko gustong makita.. NOT NOW..
tuluyan na nga siyang lumapit sa'kin at tumabi. i heard him say 'hi' pero still, hindi ko pa rin siya pinapansin. I felt like my hear skip a beat nung nagsalita siya...
"Kath...." it was full of emotions and sadness. feeling ko maiiyak ako pero pinipigilan ko. Do i still love him? Mahal ko pa rin ba siya? Bakit ba hindi ko siya kayang kalimutan para hindi na ako paulit-ulit na nasasaktan?
"I-- im sorry. Kath im sorry.." sabi niya while holding my hand. I tried to let go pero masyadong mahigpit ang pagkakahawak niya sa kamay ko. Napayuko nlng ko as i felt my tears filling in my eyes..
Inangat niya ang mukha ko at pinatingin sa kanya. But still i kept my eyes on looking at something pra lang maka-iwas sa tingin niya. "Look at me please.." i kept frozen and hindi makagalaw.. sinunod ko ang gusto niya. tiningnan ko nga siya. I can see in his eyes na malungkot siya. i miss this. I miss this moments with him. I miss him.
Just a thought of it made me cry.. tears are continuosly falling through my cheeks hanggang sa nagsalita siya.
BINABASA MO ANG
"Broken Promise </3" (Short Story)
Fanfiction*PROMISES means everything, but after they are BROKEN, sorry means nothing. -- PROMISES are meant to be BROKEN ika-nga, pero tama nga bang paasahin mo ang taong minahal ka ng sobra? -- Kaya mo bang pakawalan siya kung pati puso mo ay hindi pa kayang...
