'Küçükken hep nolur gözlerini bana ver' diye ağlarmışım, kendim de çok iyi hatırlıyorum bunu. Büyüdükçe değil ondan bir parça almak, saçının teline zarar gelsin istemedim. Saç! Kazıttı işte onları. Ben yine ondan bir parça almak değil, canımla birlikte saçlarımı vermek istedim. Konu saç ya o yüzden böyle diyorum, halbuki tüm organlarımı vermeye hazırdım, aldıkça göğüsüme batan nefesimi bile...
Ve gözleri çıktı ortaya biraz daha, Mavimin en güzel tonu buradayım diyordu. O kararlı, cesur, biraz neşeli, hüznü boşvermiş, huysuz ama daima tatlı bakışlar daha anlamlanmıştı, vücudundan birşeyler eksildikçe güçleniyordu sanki. Bunu bakışlarıyla hissetiriyordu bana. Yani ben hissediyordum.
Gözlerin dedim, sadece sende güzel... Sadece direnerek bakarken güzel. Mavisi ise benim görebildiğim , ikimizin anlayacağı fakat başka kim bakarsa baksın göremeyecekleri kadar!
'Utanır insan, böyle güzel olunur mu?!'
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yavaş Yavaş Mavinin Sebebi
ChickLitBir kız çocuğunun Maviyi sevmesinin sebebinin Annesi olması... Mavi sırf Annesinin gözünün güzelliğinde saklıymış eskiden, o da onu ordan çıkarabilmiş nihayetinde...
