Yavaş Yavaş Mavinin Sebebi

İnanırsan Mutlusun

Allahtan gelen herşeye inandık bu zamana dek. Mutluluğa da, hüzne de, sağlığa da, hastalığa da!
Elbette bunların dermanının varlığına da inandık...
İlk önce ben Mavimin o koyu olan gücüne inandım, sonra o benim direnişime, daha sonra birlik olduğumuzda çok şeyi yenebileceğimize inandık, başarıyla sonuçladık!
Yaşanılanlar bir taneyle sınırlı kalmadı hiç bizde. Mutluluk dibine, hüzünse sonuna kadar peşimizdeydi hep. Kaçtık, ikisinden de kaçtık. Mutluluk neydi ki? Nereden geliyordu? Ona ne kadar inanabilirdik biz? İnsanlardan, yediğimiz içtiğimiz gıdalardan, yaşadığımız yerden ve hatta kendi yaşadığımız hayattan bile darbeler almışken dışarıdan gelen mutluluk neyin nesi olabilir ki onu biz varetmedikten sonra?! Mutluluk bizim için tüm karşımıza çıkan olumsuzlukları yenebilmekti, bunu biz başarırsak adı mutluluk olurdu. Eğer biz inanırsak mutluluk varolurdu, biz inandık-devam da ediyoruz...Yoksa bu kadar acı nasıl katlanılmaz olurdu? Bu arada çevirin boş sayfaları, yenileri ekleniyor-tüm mutlulukların!