Annemi kaybettiğimde anlamıştım hayatın ne kadar zor olduğunu. 18 yaşımda o trafik kazasında yanlız bırakmıştı beni. Belki o adamın peşinden gitmeseydi şuan yanımda olurdu. Babam olacak herif annemi ve beni bırakıp gitmişti. Annemde babamı çok sevdiği için peşinden gitti ama bi trafik kazası geçirip öldü. Anneme çarpan ise amcamdı. Babam annem peşinden gelmesin diye amcamın onu öldürmesini istemiş. Kötü bir hayat yaşıyorum. Annem ve babamla yaşadığım şehirden uzaklaştım. Tabi sevdiğim kişiden de
' Sarp ' tan onu çok seviyorum. Keşke yanimda olsaydi onu birakmak zorunda kalmasaydım.
Saate baktım ve okula gitme vaktim gelmişti. Yatağımın üzerinde duran kıyafetlerimi alıp hemen giyindim. Daha sonra hızlıca ayakkabilarimi giyip evden çıktım. Ben buraya Yalnızlar şehri diyordum çünkü buradaki herkes yalnız yürüyordu bu yollarda ayırlanlar,yalnız kalanlar hep buradaydı. Okula doğru giderken aklımda Sarp vardı onla gecirdigim günleri hatirlayip kendi kendime gülüyordum. Özlemistim onu , hemde çok özlemiştim. Okulun kapısına geldiğimde arkamdan bir ses "Defne!"
Bu ses Serkay'ın sesiydi.Serkay ben okula başladığımda bana hep yardimci olan en yakın arkadaşımdı. Arkamı döndüğümde Serkay yanıma koşarak geliyordu.
"Defne! Bekle seninle konuşmam gerek." Neler oluyor Serkay'a böyle. Onun bu hareketleri beni korkutmuştu.
"Ne oldu sana böyle iyi misin ? "
"Defne ben sana aşığım lütfen bana bir şans ver." Serkay bunu bana okulun ilk günlerinde sormuştu ama ben kabul etmemiştim anlaşılan vazgeçmiycekti.
"Üzgünüm Serkay sen benim en yakın arkadaşımsın üstelik ben uzak olsakta hâlâ Sarp'ı seviyorum." onu üzmek istemiyordum ama durum böyleydi. Sarp'ı severken onunla çıkamazdım.
"Hadi gel bunları konuşmadık sayalım ve sınıfa çıkalım." başını onaylar bir şekilde sallayıp yürümeye başladı. Birlikte sınıfa çıkarken yan sınıftaki kızların konuştuklarına kulak misafiri oldum. Sanki ' Sarp ' demişlerdi yada uzun süredir onu düşündüğüm için aklımda kalmış ki öyle duymuştum.
"Geçen kaza olmuş aşağıdaki mahallede bir tane çocuk yaralanmış adı sarpmış." kulaklarım doğru mu duymuştu benim ? Sarp demişlerdi evet evet Sarp demişlerdi!
"Duydun mu Serkay Sarp dediler!" Serkay beni aldırışa vermeyip yanımdan ayrıldı. Bende merak edip kızların yanına gittim.
"Kızlar bu sarp kim? Nasıl kaza yapmış?"
"Buraya yeni gelmiş birini arıyormuş sanırım gece de bariyerlere çarpmış."
Yok ya bu Sarp olamaz herhalde. Kalbim normalinden fazla hızlı atıyordu. Benim hemen o hastaneye gitmem lazımdı. Kızlardan hastanenin adresini alıp hemen yolun karşısındaki taxi durağında taxi durdurup bindim. Ya o Sarpsa beni aramaya geldiyse. Benden vazgeçmemiş demek ki hâlâ seviyor beni. Bir an önce hastaneye gitmek için sabırsızlanıyordum. Eğer oysa onu iyi görmeyi umuyordum. Ve iste gelmistik. Taxici'ye parasını ödeyip hemen taxiden indim. Hastanenin önünde durdum gidip gitmemekle kararsız kaldım ya bana başka bir şey söylemek için geldiyse ya da o değilse ben boşuna ümitleniyorsam.
Off ne yapıcağımı şaşırmıştım ama içimden bir ses hastaneye girmem gerektiğini söylüyordu. Yavaş yavaş hastanenin kapısına doğru ilerleyip içeriye girdim. Danışmaya yönelip Sarp'ın odasını sordum. Gerçekten oydu Sarp buraya gelmişti. Asansörün önüne gidip gelmesini bekledim. Asansörün içine girdiğimde derin derin nefes alıp verdim. Ama o kadar heyecanlıydım ki elim Ayağım titriyordu. Asansörden çıkıp odaya doğru ilerledim. Ağlamamak için kendimi ne kadar zor tutsamda dayanamadım. Odanın kulubunu tutup aşağıya doğru indirirken içeriye doktorlar girdi endişeliydiler, beni içeri almadılar. Neler oluyor böyle ? Yoksa birşey mi oldu Sarp'a!! O şimdi gelmişken tam kavuşucakken onu kaybedemezdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İmkansız
Random"Belkide imkansızdı sevmek. Sevipte ulaşamamak,ona kavuşamamak." Özlüyor insan görmeyince o her zaman bakıp ezberlediği yüzünü unutuyor zaman geçtikçe. Daha sonra bir anda karşına çıkıyor o yüz , tanıyamıyorsun hatırlayamıyorsun geçmişini. Daha sonr...
