Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
กูจะไม่มีวันเปลี่ยนใจ แม้ว่ามึงจะไม่มีวันรักกู
แสงแดดยามสายลอดผ่านผ้าม่านสีขาวสะอาดตาเข้ามาในห้องกว้าง ทำให้ก้อนผ้าห่มที่อยู่บนเตียง มีการเคลื่อนไหว
ในที่สุดจีมินก็ทนไม่ไหว พาตัวเองออกมาจากผ้าห่ม นั่งบิดขี้เกียจซักพัก ก่อนจะก้าวขาลงจากเตียงกว้าง
จัดการธุระส่วนตัวในห้องน้ำเสร็จ ร่างเล็กก็เดินออกมาจากห้องนอนของตัวเอง พลั้นคิดไปถึงใครอีกคนที่อยู่ร่วมห้องด้วย
จองกุกจะกลับมารึยังนะ แล้วเมื่อคืนได้กินอะไรรึยัง
สิ้นเสียงความคิดขาเรียวก็ตรงดิ่งไปที่ห้องนอนของอีกฝ่ายทันที
เปิดประตูให้เบาที่สุดเพราะเกรงว่าถ้าเจ้าของห้องจะตื่น เดินตรงไปที่เตียง ที่ดูเล็กไปถนัดตาเมื่อมีร่างยักษ์ของจองกุกนอนอยู่บนนั้น ผู้บุกรุกยืนมองใบหน้าของเจ้าของห้องอยู่สักพัก ก่อนจะผละออกมา เพราะถ้าขืนมองนานกว่านี้ อาจจะเผลอทำอะไรหน้าอายกับคนที่หลับอยู่ก็เป็นได้ แน่นอนว่าเขายังไม่อยากให้มันเกิดขึ้น อย่างน้อยก็ตอนนี้
ร่างเล็กจัดการเตรียมวัตถุดิบสำหรับทำอาหารเช้า วันนี้มีเรียนบ่าย ทำให้มีเวลามากพอที่จะมาทำอะไรแบบนี้ พ่อครัวจำเป็นยังคงตั้งหน้าตั้งตาทำอาหารต่อไป โดยที่ไม่รู้เลยว่ามีคนยืนมองตัวเองอยู่เงียบๆ
